Bond-nummers en hun mythische nalatenschap

Het heeft iets mythisch om als artiest gevraagd worden om het titelnummer voor een Bond-film te schrijven. Dat vindt ook Billie Eilish. In een nieuw interview heeft ze het over de verantwoordelijkheid die ze voelde om een goed nummer af te leveren. Maar waar komt dat gevoel vandaan? Welke Bond-titelnummers hebben de tand des tijds doorstaan? En hoe denken de verschillende artiesten over hun Bond-nummers?

In de aanloop naar de Oscars verscheen er in Deadline een interview met Billie Eilish, haar broer Finneas O’Connell en Hans Zimmer, componist van No Time To Die (2021). Het is inmiddels al langer dan 2 jaar geleden dat we het Bond-nummer voor het eerst hoorden. De reacties waren overwegend positief. Billie en Finneas wonnen al verschillende prijzen voor het nummer, waaronder een Grammy. Maar toch was het schrijven niet zo evident, vertelt Finneas:

We voelden ons zo verplicht om een geweldig Bond-nummer te schrijven. De beste manier is om te schrijven zonder enige verwachtingen. Zo krijg je een nummer zoals Bad Guy. Je gaat dingen uitproberen, ermee rotzooien. Met No Time To Die dachten we: oh God, we moeten een geweldig nummer schrijven. Maar we werden gewaar hoe vreemd het was dat we toch een geweldige tijd hadden tijdens het schrijven.

Billie Eilish heeft het ook over de verantwoordelijkheid om het nummer te laten passen bij de film:

Het voelt alsof het moet kloppen binnen de context van de film. Ik wil geen Bond-film zien waar het titelnummer niets te maken heeft met de film. Dat zou super teleurstellend zijn. En wat zo cool was aan het schrijven van een nummer vanuit het perspectief van de film zelf, was dat we er van houden om personages en verhaallijnen in onze muziek te schrijven. Ik denk dat de muziek waar we het meest trots op zijn, die muziek is waarbij we een plot voor het nummer bedacht hebben voordat we de tekst geschreven hebben.

Respect maar ook plezier

Het is duidelijk: Billie en Finneas voelden een zekere trots om een Bond-nummer te mogen schrijven, maar tegelijkertijd brengt het schrijven ook een zekere verantwoordelijkheid met zich mee. En dat is logisch, als je naar de geschiedenis van de titelnummers kijkt. Illustere namen gingen Billie Eilish voor. Uiteraard denken wij direct aan Shirley Bassey, de enige artiest die voor meer dan 1 film een nummer mocht inzingen. Moonraker (1979) is de minst iconische van de 3, maar Diamonds Are Forever (1971) en vooral Goldfinger (1964) zijn onlosmakelijk met Bond verbonden. Een andere grootheid is Paul McCartney, die met zijn band Wings het titelnummer voor Live And Let Die (1973) maakte. Een recente grote naam is dan weer Adele, die met Skyfall (2012) een hit te pakken had waardoor de film een ongekend momentum kreeg. Diezelfde Adele verklaarde in interviews dat ook zij zenuwachtig was om een Bond-nummer te schrijven. Het respect voor de reeks is enorm.

Maar naast respect is er dus ook plezier, en dat is te merken aan de diverse artiesten die een Bond-nummer maakten, en het blijven zingen. Shirley Bassey geniet duidelijk van het zingen van haar nummers, en is niet te beroerd om op haar 85^ste nog op te komen draven op de BAFTAs om even Diamonds Are Forever te zingen. Paul McCartney heeft in zijn carrière onnoemelijk veel iconische nummers geschreven, maar maakt op zijn setlist graag plaats voor Live And Let Die. En dat terwijl muziekkenners andere nummers van McCartney veel hoger inschatten. Hetzelfde geldt voor Adele, die Skyfall opnam in haar setlist voor de 25-tour, en ook recentelijk zong ze het nummer tijdens voorstellingen van haar nieuwe plaat 30.

Bekend en minder bekend

Ook de iets minder bekende artiesten blijven hun Bond-titelnummers zingen. A-ha speelt The Living Daylights (1987) tegenwoordig geregeld live. Het is een meezinger geworden tijdens hun concerten. Opmerkelijk, omdat ze in het begin nog flink in de clinch lagen met John Barry over het arrangement en een eigen versie van het nummer uitbrachten. Duran Duran haalt A View To A Kill (1981) af en toe van stal, zoals op het muziekfestival Coachella. Garbage neemt The World Is Not Enough (1999) ook op in hun setlist als ze live spelen.

En dan is er nu Billie Eilish: No Time To Die staat op de setlist van haar huidige tour. Terwijl dat eigenlijk niet nodig is: ze heeft genoeg andere populaire nummers om te zingen. Terwijl het jeugdige publiek het nummer meebrult, vraag ik me af hoeveel procent de film heeft gezien. Maar ik ben er persoonlijk grote fan van: muzikanten als Paul McCartney, Adele of Billie Eilish hoeven hun Bond-nummers niet te zingen, ze hebben ander materiaal dat bekender is. Maar toch doen ze het, omdat ze het leuk vinden en er trots op zijn. En tegelijkertijd raken fans van een bepaalde artiest misschien wel geïnteresseerd om de film te zien.

Niet iedereen is even enthousiast

Toch is dat blijvend enthousiasme er niet bij elke muzikant. Voor sommigen is het gewoon een job als een ander. Toen Sam Smith bekende dat die Writing’s On The Wall in nog geen halfuur schreef, werd dat door fans als respectloos ervaren. Smith erkende ook dat het nummer moeilijk is om live te zingen, maar zong het, los van de promotie voor Spectre (2015), wel nog tijdens een tour in 2018. Tina Turner zong GoldenEye (1995) nog eens live in 2009, maar dat was het dan wel weer. Madonna heeft Die Another Day (2002) zelden op een setlist staan, en als het al voorbij komt, dan is het in een opgenomen video of enkel de instrumentale openingsmaten als deel van een medley. Ook Jack White besteedt weinig tijd aan Another Way To Die uit Quantum Of Solace (2008). In een concert dat anderhalf uur duurde, speelde hij even de gitaarriff. Dat duurde nog geen minuut. Opvallend: Alicia Keys zong het nummer wél een paar keer live.

Hoewel voor ons het titelnummer van een Bond-film een mythische status heeft, is dat dus niet voor elke artiest zo. Niet elk nummer is een blijvertje in het repertoire. Maar de nummers die wel iconisch zijn geworden, worden ook gecoverd door andere artiesten: van Radioheads versie van Nobody Does It Better over Arctic Monkeys’ Diamonds Are Forever tot een heuse medley van Celine Dion. Sommige, maar niet alle, Bond-nummers zijn dus voor de eeuwigheid. Ik hoop ondertussen dat Billie Eilish ook over 10 jaar nog No Time To Die staat te zingen. Waarschijnlijk wordt 27 maart de eerstvolgende keer, tijdens de Oscars.