No Time To Die en Lashana Lynch winnen 2 BAFTAs

In Londen zijn de BAFTAs uitgereikt. No Time To Die was genomineerd in 5 categorieën, en kon uiteindelijk slechts 1 nominatie verzilveren, die voor Best Editing. Maar er was nog een tweede prijs: Lashana Lynch won de EE Rising Star Award, mede (of vooral?) dankzij haar rol als Nomi. En omdat dit de Britse filmprijzen zijn, werd Bond gevierd: Shirley Bassey opende de avond in stijl.

De BAFTAs begonnen grandioos met een Grande Dame: Shirley Bassey. Zij mocht, ter ere van 60 jaar Bond, een nummer brengen. Om nog even duidelijk te maken dat we het hier over Bond hebben, werd het 007-jubileumlogo achter haar weergegeven. Het nummer zelf werd niet Goldfinger (1964), maar iets dat beter past bij het diamanten jubileum van de franchise: Diamonds Are Forever (1971). Uiteraard zong Bassey de sterren van de hemel, in een schitterende zilveren jurk. Hoe toepasselijk! En ook na iets langer dan 50 jaar klinkt de Bond-song nog even sterk. Geniet even mee van de dromerige klanken, zou ik zeggen.

Na een heel flauwe grap van presentatrice Rebel Wilson over de volgende Bond en een tattoo van Daniel Craig op haar been, ging de show verder. De belangrijkste vraag was vooral: hoeveel BAFTAs kon No Time To Die (2021) uiteindelijk in de wacht slepen? Het antwoord: van de 5 nominaties kon de film er eentje winnen. Monteurs Tom Cross en Elliot Graham wonnen voor hun bijdrage aan No Time To Die de BAFTA voor Best Editing. Het is moeilijk te zeggen hoe de montage van No Time To Die nu excelleerde in vergelijking met Dune of Belfast. En het is ook niet het meest in het oog springend onderdeel. Maar misschien zit de kracht van de montage erin dat de film voor velen voorbijraast, en niet aanvoelt als de langste Bond-film ooit? In ieder geval mogen Cross en Graham vol trots een beeldje op hun schouw zetten. Dit is de eerste BAFTA voor Best Editing voor een Bond-film ooit, nadat eerder al Casino Royale (2006) en Skyfall (2012) genomineerd waren.

“Bedankt, James Bond!”

Leuk detail: Cross en Graham kregen hun beeldje uit handen van Lucy Boynton, de vriendin van Rami Malek. Regisseur Cary Fukunaga en actrices Léa Seydoux en Lashana Lynch zaten in de zaal. Het was niet verwonderlijk dat Tom Cross naar hen verwees, maar eerst bedankte hij een opmerkelijk persoon: James Bond zelf.

Eerst moet ik James Bond bedanken, waarvan ik weet dat het geen echt persoon zou moeten zijn. Maar Daniel Craig maakte hem echt voor ons. Ik voel dat wij hier staan omwille van zijn bijdragen, en de bijdragen van Léa Seydoux en Lashana Lynch, en de hele cast en crew van No Time To Die. […] Ik draag mijn BAFTA speciaal op aan monteur Peter Hunt, die 60 jaar geleden de eerste James Bond-film, Dr. No, monteerde.

Elliot Graham bracht in zijn dankwoord dan weer een ode aan Daniel Craig:

Naast Barbara en Michael, echt, Daniel Craig met die defibrillator in Casino Royale, het bracht hem terug tot leven… Hij defibrilleerde de Bond-reeks, en ik denk dat we gewoon moeten applaudisseren en vieren wat hij gebracht heeft, de laatste 15 jaar.

Michael G. Wilson en zoon Gregg waren ook aanwezig, en zij moesten duidelijk glunderen tijdens deze ode aan de man die 15 jaar lang het strikje van Bond droeg. Ze sluiten het hoofdstuk-Craig langzaam af.

Lashana Lynch als Rijzende Ster

Hoewel er behoorlijk campagne werd gevoerd voor de 5 nominaties, moet No Time To Die tevreden zijn met 1 BAFTA. Alhoewel, eigenlijk zou je kunnen zeggen dat ze er twee hebben gewonnen. Actrice Lashana Lynch, die de nieuwe 007 Nomi speelt, won de EE Rising Star Award, doordat het publiek flink op haar had gestemd. Ikzelf had gegokt op winst voor Ariana DeBose, maar televoting besliste anders en een paar tweets van @007 zullen ook wel geholpen hebben. Hoewel de EE Rising Star Award een individuele prijs is, bedankte Lynch als allereerste Bond-producenten Barbara Broccoli & Michael G. Wilson, Cary Fukunaga en iedereen die meewerkte aan No Time To Die. En zo won No Time To Die eigenlijk 2 BAFTAs. Lynch bracht in haar dankwoord ook ode aan haar Jamaicaanse roots, vrouwen in de filmindustrie en het vieren van overwinningen.

Voor de volledigheid geef ik nog even de andere genomineerde categorieën mee, waar No Time To Die dus geen BAFTA won: Best Sound, Best Special Visual Effects en Best Cinematography gingen uiteindelijk allemaal naar Dune, en Outstanding British Film werd gewonnen door Belfast. Alle blikken gaan nu richting de Oscars, waar No Time To Die 3 keer genomineerd is. Met deze uitslag vrees ik een beetje voor de winstkansen van Bond, en mogen we denk ik blij zijn dat Dune geen liedje bevat. Maar wat er ook mag gebeuren op de Amerikaanse hoogmis van de film, op de Britse gaat No Time To Die toch mooi met 2 stuks naar huis.