Gosse DrentAfgelopen 7 december was de persopening van Bond in Motion Brussels, met daarop volgend een passende gala-avond. Met James Bond Nederland waren we bij beide onderdelen van het programma aanwezig. Samen met Jorrit en Johan blik ik in dit artikel terug op een memorabele avond!
Weinig dingen in de wereld zijn zo sterk met elkaar verbonden als James Bond en de smoking. Iedereen kent het beeld van Sean Connery die aan de pokertafel zit in Dr. No (1962), maar de momenten waarop Brosnan en Craig het casino binnenlopen in respectievelijk GoldenEye (1995) en Casino Royale (2006) laten ook zien hoe goed deze outfit bij 007 past. Iedere gelegenheid die ik krijg om mezelf in dit pak te hijsen, pak ik met beide handen aan. Afgelopen woensdagavond was het weer tijd voor een feestje en geloof me dat de organisatie van Bond in Motion er alles aan gedaan had om een memorabele avond neer te zetten!
Corneel schreef een artikel over de persopening, dat kun je hier vinden.
Aankomst en inzichten
Voor het avondprogramma begon was er genoeg tijd om nogmaals langs alle voertuigen van de expositie rond te lopen. Hoewel mijn collegae en ik dat een paar uur eerder ook al hadden gedaan, waren we toen vooral bezig met opnames voor een video. Dat is natuurlijk leuk, maar nu was er meer tijd om écht even goed te kijken naar de details en erover te praten met andere gasten. Van jonkies zoals ik tot senioren in het werkveld. Dit zijn de momenten waarop ik me realiseer hoe groot de wereld van James Bond is. Zoals bij ieder 007-gerelateerd evenement zijn er veel nieuwe gezichten en zoals altijd is dat wat het juist zo bijzonder maakt. Iedereen beleeft de franchise anders, wat bij mij altijd zorgt voor nieuwe inzichten.
Dit keer was dat niet anders, zo waren onder anderen Luc en Jessy aanwezig van Club James Bond France. Uiteraard zijn zij bekenden voor Jorrit en Johan, maar ik kende ze nog niet. Wat het voor mij pas echt bijzonder maakte is dat er ook werknemers van EON Productions aanwezig waren. In het verleden heb ik al met veel plezier kennis mogen maken met John Glen, maar die zit al lang aan zijn welverdiende pensioen en heeft weinig te maken met nieuwe films.
Ook was EON-archivaris Meg Simmonds aanwezig, die met liefde en plezier vertelde over haar werk en het opzetten van Bond in Motion. Net als alle andere gasten liep ze rond in de expositiezalen, wat haar erg toegankelijk maakte. Tijdens de wereldpremière in de Royal Albert Hall voelde ik me al verbonden met de front end van James Bond, maar nu voelde ik me ook verbonden met EON Productions, de back end van het hele gebeuren.
Die toegankelijkheid zorgde ervoor dat ik me opnieuw besefte hoe menselijk EON eigenlijk is. Vaak lijkt het productiehuis hier in Nederland een ver-van-ons-bed-show, maar door iedereen te zien en te spreken merk je opnieuw hoe bijzonder het hele filmcircus rondom Bond eigenlijk is. Wat daarbij hielp is dat Lee Morrison, stuntcoördinator van alle vijf de Craig-films, ’s middags op het persevenement al vertelde hoeveel herinneringen de voertuigen van de afgelopen 15 jaar bij hem opwekken. De hele Bond-wereld is niet alleen voor ons liefhebbers bijzonder, ook de betrokkenen stoppen hun hart en ziel in deze serie.
Een gezellige tafel
Nadat we de hapjes op hadden in de 007-bar en waren bijgekletst met andere gasten was het tijd om te gaan eten. Wij waren ingedeeld bij tafel 11, de Moonraker-tafel (Moonraker is de elfde James Bond-film). Voor elke zitplaats was een eigen naambordje neergezet. Links van mij zaten Johan en zijn vrouw Sandra en rechts van mij zat Jorrit. Naast Jorrit zaten twee ongelofelijk hilarische Britten – met wie we de hele avond veel hebben gelachen – en daarnaast zaten wederom onze vrienden van Club James Bond France. Tussen hen in zat Bond-girl Beatrice Libert uit hoe kan het ook anders, Moonraker.
(De tekst gaat verder onder de foto)
Het eten werd gemaakt door de Belgische twee sterren chef-kok Yves Mattagne en zou zo in een Bond-film passen. Elke gang was een feestje op zich, zo werd het voorgerecht geserveerd in een groot blok ijs. Johan merkte scherp op dat het water warm was toen het werd ingevroren, omdat het ijs anders niet zo helder kon zijn. Ik vergat echter na een tijdje dat ijs van nature smelt, dus een paar minuten na het voorgerecht legde ik zonder na te denken een broodje met boter op mijn bord met het gesmolten ijs… Zompig was dat toch een stukje minder lekker.
Het tweede gerecht, daarvoor heb ik helaas mijn belofte aan Roger Moore moeten verbreken. Ik heb de fois gras met wat schuldgevoel opgegeten en ik moet ook wel weer bekennen dat het erg lekker was. Bijzonder was de langoustine die werd aan tafel geflambeerd met whisky. Niet alleen zag het er leuk uit, maar het smaakte ook nog eens erg goed.
De hele avond hebben we met onze Britse vrienden gelachen over van alles en nog wat. Met dit lekkere eten voor ons kwamen we al snel op het onderwerp ‘de Nederlandse keuken’, waarna we ze hebben ingelicht over het bestaan van de Febo en de bijbehorende ‘snack-uit-de-muur’-cultuur. Onze buren herkenden zich wel enigszins in dit snackgedrag en vertelden ons dat de Britten en de Nederlanders eigenlijk niet zo veel van elkaar verschillen. “Toeristen misdragen tijdens vakanties in een ander land, onze geschiedenis is discutabel, we juichen voor onze favoriete voetballers en Formule 1-racers en aan het eind van de avond gaan we dronken naar huis”, zo luidde onze gezamenlijke conclusie. Kortom, genoeg onderwerpen naast James Bond om hartelijk om te lachen.
De voorpret van een evenement zoals Bond in Motion is altijd groot, als de verwachting dan uitkomt is het al helemaal leuk, maar het meeste plezier haal ik uit de onverwachte extra’s. In dit geval was dat een dansfeest in de 007-bar. Op het podium swingde iedereen op en neer en als je even was uitgedanst was er genoeg plek om bij te komen aan de bar of in een luie stoel aan een tafeltje. Dit was een geweldig toetje van een memorabele avond. Uiteindelijk waren we met zo’n tweehonderd Bond-liefhebbers die net als ik alles uit de kast halen om een geweldige avond te beleven.
Voor mij bevatte deze avond veel elementen van wat een goede Bond-film ook in zich heeft: snelle auto’s, maar vooral een goed verhaal met leuke personages, volle glazen en je kijkt erop terug met een gulle lach.
(De tekst gaat verder onder de foto)
De ervaringen van Johan
Wauw, Bond in Motion!
Jaren geleden heb deze expositie gezien in Beaulieu (Zuid-Engeland) en later in Covent Garden in Londen, maar dit is echt een aanrader! Alles is veel ruimtelijker opgezet dan de voorgaande keren. Vlak nadat we parkeerden werden we in de lobby ontvangen met een glas champagne met daarop het typografische Bond in Motion-logo en het stadssilhouet van Brussel.
Ik voelde me als een klein kind in een snoepwinkel; Bond was overal! Auto’s, motoren, metro’s en boten, er stond van alles. Nadat ik de eerste overweldiging had overleefd was het tijd om een rondje te gaan lopen door de wereld van Bond. Op iedere hoek stond een ober met een fles champagne en er werd naar believen bijgevuld. Diverse voertuigen werden ondersteund door licht- en geluidseffecten. Als kers op de taart is er de rond spinnende Aston Martin DB5 uit No Time to Die (2021), inclusief ronkende motor, rook en semi-werkende gatling guns in de koplampen.
Hierna hebben we met andere bekenden in de 007-bar ons glas nog maar eens laten vullen en werden we vertroeteld met lekkere hapjes. De bar werd opgeluisterd door live muziek met een zangeres. Tijdens het openingswoordje riep de organisatie Moonraker-actrice Beatrice Libert nog even naar voren voor een kort interview, om vervolgens aan tafel te gaan. Alle aanwezigen waren verdeeld over 25 tafels die elk de naam van een Bond-film droegen. De indeling gaf aan dat wij aan de Moonraker-tafel waren ingedeeld samen met onze vrienden van de Franse James Bond-club, twee gezellige Britten en en de zojuist geïnterviewde Beatrice Libert.
Aan tafel lieten we onszelf verwennen met het viergangendiner. Elke gang werd vergezeld door een passende wijn die in verschillende wijnglazen werd geschonken met wederom op elk glas het Bond in Motion-logo. Allemaal fantastisch lekker! Aan de tafel naast ons zaten Meg Simmonds, Chris Corbould en Lee Morrison. Erg aardige mensen, ze namen allemaal de tijd voor een praatje, foto en handtekening. Na een sprongetje van vreugde zakte het gezelschap wederom af naar de 007-bar voor een afzakkertje. De strik kon van mijn nek en we hebben in alle gemoedelijkheid verder gedronken. Wat een mega-fantastische avond. Ik ga zeker nog een keer terug om van Bond in Motion te kunnen genieten!
En de ervaringen van Jorrit
In Brussel weten ze wel hoe ze een feestje moeten bouwen. Dat zag ik al toen we op uitnodiging van de organisatie tijdens het persevenement onze video opnamen, eerder die middag. Eentje die je nog van ons te goed hebt. Bond in Motion zag ik net als Johan het eerst in het National Motor Museum in het Zuid-Engelse Beaulieu. Dat was een knus geheel met mooie displays en aankleding. Vervolgens trok de expositie naar de Britse hoofdstad. Als onderdeel van het London Film Museum werden de auto’s, boten en andere voertuigen in een donkere kelder tentoongesteld. Vanwege de kleuren kwamen vele stukken niet uit de verf.
Hoe anders is dat bij onze zuiderburen! Op zesduizend vierkante meter waan je je James Bond of Bond-girl tussen vrijwel alles wat 60 jaar James Bond op voertuig gebied te bieden heeft. Ze knallen je tegemoet! Het is er ruim en er is voor spektakel gezorgd. Er is alleen al voor anderhalf miljoen euro in verlichting geïnvesteerd! Dat is ongekend. Net als sommige stukken die het publiek nog nooit heeft gezien.
Op het gala heeft Gosse me meerdere malen moeten knijpen. Dit was op en top 007! Mannen strak in de smoking en mooi geklede vrouwen zover je kan kijken! Ik keek mijn ogen uit en was blij om oude bekenden, zoals Nathalie Cloet en collega-president Luc Le Clec, na lange tijd te kunnen zien. We hebben als JBN nieuwe vrienden gemaakt. Het eten was fantastisch, maar speelde een bijrol. De mensen stonden voor mij boven alles. Het enthousiasme van organisator Stéphane Pisane was aanstekelijk, EON-archivaris Meg Simmonds is een schat van een vrouw en mijn mederedacteuren straalden van oor tot oor. Wat kan ik me als voorzitter nog meer wensen?
Gert Waterink
Jorrit van der Valk
Ik word helemaal jaloers als ik dit lees!