Gert WaterinkHij wordt vaak genoemd in de lijstjes van potentiële cast voor Bond 26: regisseur Matthew Vaughn. En niet zonder reden. Zijn eerste grote film Layer Cake (2004) was al een inspiratiebron voor Bond-producent Barbara Broccoli. In die film ontstonden al de contouren voor een nieuwe James Bond.
De daaropvolgende films borduurden lekker voort op het politiek incorrecte karakter van z’n eerste film. Kick-Ass (2010), Marvel’s X-Men: First Class (2011) en de eerste Kingsman film (2014) waren regelrechte kaskrakers en er werd ook nog om gelachen.
Met dat laatste element hadden de laatste Bond-films met Daniel Craig wat meer moeite. Daarom is het zo fijn dat Vaughn zichzelf en het script niet té serieus neemt. Dat zorgt voor een heerlijke lichtvoetigheid waar wij Bond-fans, vooral in deze tijd, weer meer behoefte aan hebben. Gaat dit ook op voor z’n nieuwste avontuur Argylle?
Hard gewerkt aan de vorm
Ja en nee. Qua filmstijl – camerawerk (cinematography), production design, CGI, actie-choreografie, kostuums, montage (editing), locaties – zeker wel. Argylle heeft op dat vlak alle ingrediënten om Bond-fans, en liefhebbers van het actie-genre in het algemeen, tevreden de bioscoop te verlaten. En het moet gezegd worden, regisseur Matthew Vaughn weet wat dat betreft van wanten en kan zich met trots scharen in het rijtje actiefilms uit de Fast & The Furious-franchise. Qua vorm doen de films ook niet onder voor de leuke crime-thrillers van Guy Ritchie. Van Operation Fortune: Ruse De Guerre (2023) tot The Man From U.N.C.L.E. (2015), van Snatch (2000) tot The Gentlemen (2019), je merkt nog steeds dat Guy en Matthew evenknieën van elkaar zijn.
Echter, bij de vorm houdt het wel op. Het is de inhoud, het verhaal, dat bij menig liefhebber van het genre de wenkbrauwen doet fronsen. Matthew Vaughn wil met deze film eindelijk eens de vrouw centraal stellen als hoofdpersonage. Maar daar waar Red Notice (Gal Gadot), Ocean’s 8 (met o.a. Sandra Bullock en Anne Hathaway), Spy (Melissa McCarthy) en Atomic Blonde (Charlize Theron) een duidelijke keuze maken tussen enerzijds het serieuze en anderzijds het escapistische, kan Argylle op geen enkel moment echt kiezen. Wil het meer de R-Rated serieuze kant op, of gaan we echt de humor-toer op (met een als hoofdpersoon gepromote Scottish Fold kat, die steeds meer een saaie cameo-kat wordt)?
Een verdraaid… verdraaid plot
Het plot is dan ook verdraaid over the top, en dat zorgt voor het besluiteloze karakter van deze film. De film begint als een soort biopic over Elly Conway (duo-pseudoniem van de auteurs Terry Hayes en Tammy Cohen, die daadwerkelijk het boek Argylle schreven). Ze belandt tijdens haar vijfde boek in de serie in een writer’s block en besluit haar dure bungalow even te verlaten voor een kort verblijf bij haar inspirerende moeder. Maar al gauw komt er een soortement van hiker-met-lang-haar op haar pad, genaamd Aidan Wylde (Sam Rockwell). Van enkele nutteloze scènes die plot-elementen uit Conway’s eigen reeks uit de doeken doen (waarin een fantastische acteur met de naam Henry Cavill misbruikt wordt voor een stel cameo’s als Elly Conway’s Kingsman spy Argylle), wordt al gauw duidelijk dat er in Conway’s echte wereld wat meer aan de hand is met deze wilde Wylde.
Niet veel later gaan dingen door elkaar lopen. Een typisch Bond-plotje waarin een soort ‘Masterkey’ opgespoord moet worden in samenwerking met een rogue geworden spionnen-organisatie genaamd The Division, blijft onherroepelijk kleven aan het gehele personage Conway. De lieve auteur, die altijd trouw haar ‘stuntkat’ meeneemt naar haar signeersessies, begint zèlf lijdend voorwerp te worden. Ze blijkt namelijk een soort van klunzige Jason Bourne te zijn die zelf verantwoordelijkheid moet dragen om deze Masterkey op te sporen.
Ondermaatse sterrencast
Het door elkaar heen lopen van ‘feiten’ en fictie gaat alleen in exponentieel tempo toenemen, en je vraagt je dan ook snel af wat scenarioschrijver Jason Fuchs bezield heeft om dit plot zó ongeloofwaardig te maken. Ineens wordt Spectre (2015) met terugwerkende kracht een meesterwerk. Actrice Bryce Dallas Howard weet juist door deze verhaaltechnische gekte niet te overtuigen. Leuk om Henry Cavill en Bryan Cranston (Breaking Bad) tegen te komen, maar ook van deze sterrencast krijg je geen moment een echt wauw-gevoel.
Voor wat betreft de vorm had ik het al even over stunts en actiescènes. Maar ondanks dat de actie een soort lichtheid heeft, dat verder wordt ingevuld door stevig CGI-werk, zijn de stunts gewoon té ongeloofwaardig om echt te boeien. In Kingsman had de actie nog wat meer doel en functie, maar hier wordt het gewoon een schreeuwerig onmogelijk ballet dat in nevelen… ehh… olie wordt gehuld.
Argylle neemt zichzelf te serieus
Nee, Matthew Vaughn heeft wat dat betreft een zeer matige film afgeleverd, die ook nog eens téveel zelfbewust is van het feit dat het #MeToo wil bedienen. M kon in Skyfall (2012) toch ook het f-woord gebruiken? Eerdergenoemde films konden gewoon een goede vrouwelijke hoofdpersoon neerzetten, waarbij het scenario alle goeds naar boven bracht. Hier is dit op bijna geen enkel moment het geval.
Een Bond-film wordt inmiddels al een tijdje niet meer gemaakt. Maar het spionnen-genre verkeert ook met deze film dus in zeer zwaar weer. En dat is jammer. Laten we hopen dat Vaughn met de aankomende nieuwe Kingsman-films weer als vanouds een groot publiek weet te vermaken met een simpel èn logisch plot en heerlijk veel bloed, gore en oprechte humor.
- Argylle
- Spionage actiethriller
- ★★☆☆☆
- Regie Matthew Vaughn
- Met Bryce Dallas Howard, Herny Cavill, Dua Lipa, Sam Rockwell
- 139 min
Nog even dit…
Alles wat James Bond Nederland publiceert, gebeurt volledig op vrijwillige basis en non-profit. Wil je JBN steunen middels een donatie, dan komt dit volledig ten goede aan betere artikelen. Elke cent wordt direct geïnvesteerd in onze website. Doneren kan via het onderstaande bankrekeningnummer. We danken je hartelijk voor je gift.
NL55 RABO 0338 6331 46 ten name van Stichting James Bond Nederland
Gosse Drent
Reageren