Plaats 15 t/m 11 – De James Bond Top 2022

Hij is weer terug van weggeweest: de James Bond Nederland eindejaarstop! Dit jaar wilden we niet alleen weten wat je favoriete films zijn en wie je favoriete James Bond is, maar ook wie je favoriete acteur uit de Benelux is. De stembussen sloten afgelopen dinsdag en de top tien komt bijna in beeld.

Maar eerst kijken we vandaag naar de films die jullie top 10 net niet haalden, de bovenste helft van de middenmoot, zeg maar. Dit zijn de films die volgens jullie niet enorm slecht zijn, maar het zijn ook geen absolute toppers in jullie ogen. Net zoals gisteren zijn een aantal films typische Bond-avonturen die de gemiddelde Nederlander of Belg zou verwarren met een andere Bond-film. Maar er staan ook wel een paar verrassingen op plaatsen 15 tot en met 11 van onze James Bond Top 2022…

Plek 15: Dr. No (1962)

De film waarmee het allemaal begon. Laten we wel wezen: zonder Albert R. Broccoli en Harry Saltzman was James Bond waarschijnlijk een literair personage gebleven waar de meesten van ons vandaag de dag nog nooit van hadden gehoord. Het duo wist een getalenteerde crew om zich heen te verzamelen en maakte van Dr. No een film die zijn tijd ver vooruit was.

Voor de rol van James Bond werd de onbekende Schotse acteur Sean Connery gecast. Ian Fleming was hier in eerste instantie niet blij mee en noemde Connery ‘die rauwe vrachtwagenchauffeur’. Regisseur Terence Young nam de ruwe diamant Connery onder zijn hoede en maakte hem vertrouwd met de Britse upper class. Juist de onverwachte casting van Connery als de Britse geheim agent zorgde voor een vertolking van een held die het bioscooppubliek begin jaren 60 nog niet kende.

Dr. No bevat al veel elementen die we nu als typisch 007 zien. Een adembenemende Bond-girl, een angstaanjagende Bond schurk, romantische locaties en fantasierijke sets; deze film heeft het allemaal. In Dr. No is Bond meer politieagent dan spion. De eerste helft van de film voelt dan ook meer als een detective thriller. De film mist wat elementen van de Bond-filmformule. Logisch, de formule moest nog worden uitgedokterd. Ook de muziek van Monty Norman is duidelijk de zwakste uit de serie. Toch doet Dr. No het als eerste film van de serie prima, met een zeer verdiende plek 15.

Plek 14: Thunderball (1965)

Van plek 9 naar plek 14, een pijnlijke val van vijf plekken. Al komt het niet als een verrassing. Waar Thunderball vroeger als een van de beste Bond-films werd gezien, worden de tragere onderwaterscènes en de wat saaie schurk Largo tegenwoordig steeds vaker bekritiseerd. De populariteit van de film neemt dus af.

Toch is dit zeker geen slechte Bond-film. Na het daverende succes van Goldfinger (1964) moest de deze film nog grootser worden. “Here comes the biggest Bond of all,” schreeuwden de filmposters in 1965. En grootser dan zijn voorgangers was Thunderball zeker. Het zette voor de Bond-filmreeks een record aan bezoekersaantallen neer. Een record dat pas 45 jaar later – in 2012 met Skyfall – zou worden verbroken.

Connery is volledig op zijn gemak in de rol van 007, we zien SPECTRE met Blofeld en Largo in volle duivelse glorie. Claudine Auger zet met Domino een prachtige Bond-girl neer en Luciana Paluzzi weet dat als femme fatale Fiona zelfs nog te overtreffen. De muziek is spot-on, de locaties prachtig en de humor precies zoals deze in een Bond-film hoort te zijn. Ondanks de terechte kritiek die deze film tegenwoordig krijgt, is dit nog steeds op-en-top James Bond.

Plek 13: Octopussy (1983)

“All I wanted was a sweet distraction for an hour or two”, een accuratere tekst in een Bond-nummer is er bijna niet. Octopussy is de perfecte film voor een luie zondagavond op de bank. Gosse noemt deze film en Tomorrow Never Dies (1997) wel eens het comfort food van de James Bond-reeks. Het is geen kaviaar of kreeft, maar soms heb je enkel behoefte aan een lekkere hamburger. Dan zit je met Octopussy altijd goed!

Deze oer-Roger Moore-film begint met een pre-title sequence die niks te maken heeft met de rest van het verhaal, maar dat maakt hem niet minder goed. Het vliegtuig dat achter de kont van het paard uitkomt, bereidt je goed voor op de rest van de film. Actie met een knipoog. Toch kent deze film ook wat serieuzere momenten, de achtervolging van 009 door Mischka en Grishka zou zo passen in een horrorfilm. Wanneer James Bond General Orlov in de trein confronteert met het doden van duizenden onschuldige mensen, speelt Moore het serieus. Hij weet Bond – zelfs met een clownspak aan -ernstig neer te zetten.

Maud Adams die Octopussy speelt is ijzersterk. De chemie tussen Roger en haar is erg goed en stuk beter dan in The Man with the Golden Gun (1974). Voor de climax speelt een groot deel van de film af in West-Duitsland, waardoor de Koude Oorlog goed naar voren komt. Typisch Bond, vinden we op de redactie. Deze film kun je altijd aanzetten.

Plek 12: Spectre (2015)

Spectre en Quantum of Solace (2008) zijn een beetje de lelijke eendjes uit het Craig-tijdperk. Waar Quantum alles te snel doet, lijkt Spectre juist alles langzaamaan te doen. In de James Bond-gemeenschap wordt deze film vaak een beetje weggekeken, het mislukte broertje van Skyfall. Toch zijn jullie, onze lezers, een stuk positiever over deze film. Dat geluid is ook goed om eens te horen. Zijn de die hard Bond-liefhebbers wellicht te streng voor deze film?

De openingsscene is geel, maar heerlijk opzwepend. Het camerawerk van ‘onze’ Hoyte van Hoytema is gracieus en de sets van Dennis Gassner zijn om van te smullen. De grotere rol voor Ben Whishaw werd door velen toegejuicht, net als de kleine rol voor Monica Belluci. Voor het eerst sinds lange tijd was er weer eens een Bond-girl ouder dan 007.

En na een decennialange afwezigheid was hij weer terug, de schurk der schurken: Franz Oberhauser! Of moeten we hem toch Ernst Stavro Blofeld noemen? Met een brilante acteur als Christoph Waltz kon de terugkeer van dit iconische karakter niet misgaan. Toch waren het publiek én hijzelf niet tevreden. Bond-fans waren gematigd positief over Waltz’ performance, maar waren vooral verbolgen over de keuze om Blofeld en Bond stiefbroers te maken. Daarnaast was het de zoveelste Bond-film waarin Craigs 007 rogue ging.

Opvallend: Spectre doet het wat slechter dan bij onze vorige top. Toen stond de film nog op plaats acht. Jullie mogen dan positiever zijn over Spectre dan algemeen wordt aangenomen, de film lijkt op z’n retour. De tijd zal uitwijzen of Spectre nog verder wegzakt bij een volgende top. Toch plaatsen velen van jullie de film ergens onderaan jullie top 10 en komt Spectre dus boven Thunderball en Octopussy te staan, die beiden vaker op 1 of 2 werden gezet in jullie lijstjes. Spectre kan dus meer mensen bekoren, maar kent minder superfans.

Er valt veel te zeggen over Spectre, maar het is wel de meest klassieke Bond-film van Daniel Craig. Een terugkeer van de gun barrel naar het begin van de film werd met applaus ontvangen in de bioscopen en ook de luchtigere humor (letterlijk, met een exploderende air back in een Fiat 500 van een willekeurige Italiaan) viel goed. Wellicht is deze film voor de criticasters toch nog een keer het heroverwegen waard.

Plek 11: Licence to Kill (1989)

Na het uitkomen van The Living Daylights (1987) was EON Productions door vrijwel alle Fleming-titels heen. De producenten kozen een door hem bedachte term, Licence to Kill: vergunning om te doden. Zo bleef de geest van Fleming betrokken bij de nieuwe films. Terecht ook, want met minder grappen en een serieuzere ondertoon probeerde Dalton recht te doen aan het personage van Ian Fleming.

De tweede film met Dalton in de hoofdrol speelt leentjebuur bij Flemings tweede boek Live And Let Die uit 1954. Net als in het boek is het Bonds vriend van de CIA, Felix Leiter, die letterlijk voor de haaien wordt gegooid. Dit is in de film aanleiding voor Bond om op eigen houtje achter de daders aan te gaan. Wat volgt is een uiterst spannend en knap in elkaar gezet verhaal, waarin James Bond het imperium van drugskoning Sanchez stukje bij beetje naar de ondergang helpt.

Toen deze film uitkwam was hij niet populair, maar de Bond-films maken eens in de zoveel tijd renaissances door. Wellicht dat het werk van Craig hier ook aan heeft bijgedragen, want met het wegvallen van veel humor blijft enkel een keiharde actiefilm over. Wel een actiefilm die in een heerlijk Bond-jasje draagt met de veel aanwezige Desmond ‘Q’ Llewelyn.

Licence to Kill doet het iets beter dan de vorige keer, en stijgt van plek 13 naar plek 11. De tweede film van Timothy Dalton mag dan wel net buiten de top 10 stranden, toch is het een mooi resultaat. Bij de vorige James Bond Top stond Licence to Kill gerangschikt onder The Living Daylights, dat blijft dus het geval. Daltons eerste Bond-film blijft dus populairder dan zijn veel hardere tweede. Hoeveel populairder precies, dat blijft nog even spannend.

Morgen: Plek 10 t/m 6

Morgen snijden we dan de top 10 aan, en noemen we de Bond-films die jullie steeds vaker bovenaan jullie lijstjes hebben gezet. Daar zitten een aantal te verwachten films tussen, maar misschien ook wel een paar films die vandaag werden verwacht. Zo zorgt de polarisering rond No Time to Die er niet voor dat die film ook ergens in het midden van onze James Bond Top 2022 staat. Maar om te weten of de meest recente Bond-film nét de top 10 haalt of nog hoger scoort, daarvoor moet je nog even geduld hebben.

Is dit overzicht wat je ervan had verwacht of heeft een van je favoriete films het helaas slecht gedaan? Morgen worden de volgende vijf bekendgemaakt. We lezen natuurlijk graag wat je ervan verwacht. De resultaten van gisteren nog niet gezien? Die kun je hier lezen.