Liefhebber bouwt eigen James Bond-auto: Bentley Locomotive

James Bond staat in de filmgeschiedenis symbool voor de Aston Martin, meestal in de iconische vorm van de DB5. Maar wie de boeken van Ian Fleming heeft gelezen, weet dat 007 in zijn literaire avonturen vooral trouw was aan een Bentley.

Het tot leven brengen van deze Bentley is een opmerkelijke keuze, aangezien de auto die Fleming beschrijft – een zogenaamde Bentley Mark II Continental – in werkelijkheid nooit heeft bestaan. Toch heeft de gepassioneerde autoliefhebber en ontwerper Tony Hunter het fictieve model tot leven gebracht.

Ruim zestig jaar na het verschijnen van de boeken besloot Hunter de Mark II Continental tot leven te brengen. Hoewel de basis van de auto een bestaand Bentley-chassis is, is bijna alles op maat gemaakt om trouw te blijven aan de specificaties uit de boeken.

Het is een ware ode aan Bond: een verborgen compartiment in het interieur, een oude telefoon en talloze subtiele details die 007-liefhebbers zullen herkennen. Het resultaat is niet alleen een eerbetoon aan Flemings visie, maar ook een technisch hoogstandje dat Bond zelf ongetwijfeld had goedgekeurd.

Hunters aanpassingen

Als eerbetoon aan Ian Fleming, die ooit schreef dat Bond ooit had geploeterd als racecoureur, heeft Hunter aan beide zijden van de auto tankdoppen geplaatst, zoals je die ook vaak bij raceauto’s ziet. Ook de achterkant van de auto is ontworpen met de vorm van twee messen, geïnspireerd door Flemings beschrijving van de achterzijde van Bonds bolide.

Het interieur zit vol verwijzingen naar zowel Fleming als Bonds geschiedenis. Het gebruikte hout is Amerikaans walnoot, een populair materiaal in de jaren 50, het tijdperk waarin Fleming Bond creëerde, die zelf een liefhebber van Amerikaanse auto’s was. Net als in de film Goldfinger (1964) kan de middelste armsteun worden opengeklapt, waar zich een verscheidenheid aan gadgets bevindt, waaronder een werkende telefoon die identiek is aan die in Bonds groene Bentley uit From Russia with Love (1962). Deze telefoon werd oorspronkelijk gebruikt in een RAF-bommenwerper. De auto bevat nog veel meer geheimen, die in de video verder worden onthuld.

De oorsprong van Bonds Bentley

Flemings romans staan bekend om hun gedetailleerde omschrijvingen, maar wie goed oplet weet dat de schrijver wel eens een loopje neemt met de werkelijkheid. De Mark II Continental zoals Fleming die beschrijft, komt in de buurt van een Bentley S2, maar met een cruciaal verschil: waar de S2 werd aangedreven door een V8-motor, rustte Bonds auto op een zes-in-lijnmotor van 4,9 liter. Een motorconfiguratie die Bentley nooit produceerde.

Desondanks gaf Fleming zijn lezers een gedetailleerde beschrijving van Bonds auto, die debuteerde in Thunderball (1961) en later terugkwam in On Her Majesty’s Secret Service (1963) en The Living Daylights (1966). In Thunderball is de Bentley oorspronkelijk een wrak dat Bond voor 1.500 pond op de kop tikt. Nadat het chassis is gerepareerd door Rolls Royce, laat Bond de carrosserie aanpassen door Mulliner, waarbij hij er 3.000 pond – de helft van zijn kapitaal – aan uitgaf om de auto volledig naar zijn smaak te maken.

Het resultaat? Een cabriolet met battleship grey lak, een zwart interieur van marokijnleer en een handvol persoonlijke aanpassingen. Van dubbele uitlaatpijpen tot een Arnott-supercharger, alles aan de auto ademde snelheid en stijl.

De Mark II Continental volgens Fleming

De vorige eigenaar (een rijke idioot volgens Bond) had de auto afgeschreven toen hij tegen een telegraafpaal was aangereden. Bond koopt de resten voor 1.500 pond, laat het chassis herstellen door Rolls Royce en zet een “Mark IV“-motor erin. Vervolgens gaat hij naar Mulliner om de auto voor 3.000 pond (de helft van zijn kapitaal) om te laten bouwen. Bond beschrijft de auto als “the most selfish car in England”, met de kenmerkende markeringen: twee-inch uitlaatpijpen en een grote achthoekige zilveren bout in plaats van het typische gevleugelde Bentley-logo.

In de video geeft Tony Hunter uitleg over een opmerkelijk detail in Bonds Bentley. “In de boeken schrijft Fleming dat Bond de mascotte heeft vervangen door een grote achthoekige bout,” zo vertelt hij. “Ik denk dat dit een van de vele kleine foutjes is die Fleming maakte bij het beschrijven van de auto.” Hij vervolgt: “Er bestond wel een zogenoemde town cap voor Bentleys, een eenvoudige dop zonder het iconische gevleugelde B, die minder snel werd gestolen. Deze dop had echter een zeshoekige bout in het midden, geen achthoekige.” Hunter vertelt in de video hoe hij dit probleem heeft opgelost.

Aanpassingen in On Her Majesty’s Secret Service

Aan het begin van On Her Majesty’s Secret Service wordt Bonds Bentley opnieuw beschreven, nu met een Arnott-supercharger die via een magnetische koppeling wordt geactiveerd. Rolls Royce had gewaarschuwd dat de krukaslagers de extra spanning niet aankonden, maar Bond negeerde dit advies en besloot supercharger toch te installeren. Deze aanpassing, die wordt geactiveerd via een rode schakelaar op het dashboard, gebruikt Bond tijdens de achtervolging op Teresa di Vicenzo op weg naar Royale-les-Eaux.

Hoewel het model Mark II Continental nooit heeft bestaan, suggereert Fleming in dit boek dat de auto gebaseerd is op een R Type-chassis met een grote zescilindermotor. Mogelijk was Fleming geïnspireerd door zijn vriend Ivar Bryce, die in een van de eerdere R Type Continentals reed, een model met een fastback-carrosserie.

Mogelijk een tweede generatie R-type

De R-Type was echter geen sportauto, maar een model voor de normale markt. Bentley produceerde zo’n 207 exemplaren, waarvan 165 met rechts stuur. Het chassis en de carrosserie werden door verschillende carrosseriebouwers gemaakt, waaronder Mulliner. Een van de mogelijke redenen waarom Fleming over de Mark II schreef, is het gelaste chassis, dat alleen te vinden was in latere modellen. Bentley bood destijds een optie om de 4,5 liter motor te upgraden naar een 4,9 liter variant, hoewel de compressieratio van de echte motor maar 7:1 was, terwijl Fleming in zijn boeken een ratio van 9,5:1 beschrijft.

Toen Fleming onderzoek deed naar Bonds R Type, schreef Fleming aan Whitney Straight, voorzitter van Rolls Royce, dat hij 007 graag zou zien rijden in een op maat gemaakte Bentley Continental, met een carrosserie die lijkt op Flemings geliefde Ford Thunderbird. Straight antwoordde daarop dat Mulliner aan zoiets soortgelijks werkte voor een Portugese klant. Bentley gaf de klus uiteindelijk aan de Franse carrosseriebouwer Henri Chapron, die het ontwerp van de achterkant aanpaste om te voldoen aan Flemings visie. De voorkant bleef trouw aan het originele ontwerp, terwijl de achterkant werd veranderd in de lange, vrij vierkante kofferbak die Fleming voor ogen had. Die aangepaste Bentley ziet er echter toch anders uit dan de bolide van Hunter.

Wil je meer weten over de Bentley’s van Bond? Lees dan mijn tweeluik of kijk eens naar het nieuwe 007-voertuigenboek Spy Octane.