Vandaag vieren we de geboortedag van de geestelijk vader van James Bond: Ian Fleming. Tenslotte hebben we aan deze man een groot stuk erfgoed te danken met boeken, films, merchandise en nog veel meer. Soms zijn we weleens benieuwd of hij van boven zou kunnen zien wat er gecreëerd is en of hij ooit gedacht had dat 69 jaar na het verschijnen van Casino Royale de spion nog steeds springlevend zou zijn. Maar wie was Ian Fleming? Een mooi moment om daar eens bij stil te staan.
Het was op 28 mei 1908, precies 114 jaar geleden, dat Ian Lancaster Fleming geboren werd in Londen. Fleming kwam terecht in een welgesteld gezin met zijn vader Valentine en moeder Evelyn. Hij had een oudere broer, Peter, en en na zijn geboorte kwamen nog twee broertjes: Richard en Michael. Valentine Fleming had een goede baan en met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog ging hij het leger is als kapitein om later te proberen tot majoor. Valentine wist toen niet dat Ian zijn vader op latere leeftijd achterna zou gaan en ook het leger in zou gaan. Ondertussen gingen Ian en zijn broer Peter naar de Durnford Preparatory School in Dorset. Ian had een hekel aan school, in tegenstelling tot zijn broer Peter. Ian was vooral geïnteresseerd in sporten en om daarin de uitdaging te vinden.
Vlak voor de negende verjaardag van Ian Fleming kreeg het gezin vreselijk bericht. Vader Valentine was omgekomen toen de Duitsers het vuur openden op de Hinderburglinie. Hij was op slag dood. Er verscheen in The Times een overlijdensbericht dat geschreven was door een goede vriend van Valentine: Winston Churchill. Een kopie van het overlijdensbericht heeft Ian Fleming gedurende zijn hele leven in zijn slaapkamer gehangen.
Ondanks dat Ian Fleming geen liefhebber van school was, begon hij in 1921 aan het beroemde Eton College, een jaar na zijn broer Peter. Ian heeft altijd het gevoel gehad in de voetsporen van zijn broer te moeten treden. Ook hier mislukte dat. Maar hij blonk nog steeds uit in atletiek. In 1925 schreef hij voor het eerst een kortverhaal genaamd The Ordeal of Caryl St. George, dat verscheen in het schoolmagazine. Maar Ian bleef een probleemgeval en werd in 1926 dan ook naar Sandhurst Military College gestuurd in de hoop hem terug in het gareel te krijgen. Maar zelfs daar mislukte het en na een jaar stopte Fleming.
Europa
Het zwarte schaap van de familie. Zo werd Ian gezien door onder meer zijn moeder. Om hem helemaal in een nieuwe omgeving te zetten, stuurde ze hem naar Oostenrijk waar hij talen ging studeren. Hij kwam terecht in Villa Tennerhof waar hij in aanraking kwam met de schrijfster Phyllis Bottome, die een positieve invloed bleek te hebben op Ian en hem aanmoedigde om zijn verbeeldingen om te zetten in het schrijven van fictie. En na een jaar verruilde hij Villa Tennerhof voor München en daarna vertrok hij naar Genève om Frans en Duits te studeren. In 1931 keerde hij terug naar Londen om examen te doen voor het ministerie van Buitenlandse Zaken. Helaas haalde hij het niet en werd niet aangenomen. Hij besloot om als journalist aan de slag te gaan bij Reuters.
Reuters
Bij Reuters kon Ian Fleming verder met het ontwikkelen van zijn eigen schrijfstijl en leerde hij de kneepjes van het vak. In april 1933 werd hij naar Moskou gestuurd om te ondersteunen bij het verslaan van het Metropolitan-Vickers-proces: zes Britse ingenieurs werden schuldig bevonden aan spionage. Fleming schreef een brief naar Stalin voor een interview. Het verzoek werd niet gehonoreerd, maar Fleming had het wel geprobeerd en was nu in het bezit van een getekende brief van Stalin. Het werk bij Reuters vond Fleming leuk, maar het had een nadeel: hij kon niet de lifestyle leven die hij wilde. Hij besloot om, met behulp van contacten binnen de familie, het bankwezen in te gaan.
Cull & Co
Fleming begon als effectenmakelaar bij de bank Cull & Co. En op zijn zachtst gezegd was dat geen succes. Sterker nog: een oud-collega noemde hem de slechtste effectenmakelaar die hij ooit was tegengekomen. Fleming bleek een talent te hebben om met zijn charismatische en sociaal voorkomen klanten binnen te halen. Maar uiteindelijk vond Ian dat geld verdienen op deze manier wel saai was. Daartegenover stond dat zijn broer Peter ondertussen een gevestigd wereldreiziger en reisverslaggever was geworden.
Buitenlandse zaken
Uit geheel onverwachte hoek werd Fleming in het voorjaar van 1939 benaderd door Buitenlandse Zaken. Of hij voor The Times verslag wilde doen van een handelsmissie naar Rusland. Dat was de dekmantel. De werkelijke reden om Fleming naar Rusland te sturen was om uit te zoeken hoe sterk het Russische leger was en hoe het moreel was voor een mogelijks aankomende oorlog. Het was de start van Ian Flemings carrière bij de geheime dienst. Terug uit Rusland werd hij de persoonlijk assistent van admiraal John Godfrey die leidinggaf over Special Branch, onderdeel van de Royal Navy. Fleming kreeg de rang van Luitenant en reisde veel samen met Godfrey. In 1942 werd een speciale eenheid door Fleming bedacht en opgezet: de 30 Assault Unit (AU). Het grootste succes van deze eenheid was het veiligstellen van een Enigma-codeermachine van de Duitsers.
Jamaica
In 1944, aan het einde van de oorlog, bezocht Fleming voor het eerst het beeldschone eiland Jamaica. Hij deed dat samen met zijn goede vriend Ivar Bryce die hem had laten overkomen. Ondanks dat Fleming in het regenseizoen kwam, werd hij verliefd op het eiland. Hij maakte een weddenschap met Bryce: als de oorlog door de geallieerden gewonnen zou worden, dan zou hij ook op het eiland komen wonen. En wat hij daar ging doen? Genieten van het leven, een beetje zwemmen en boeken schrijven. Hij had al ideeën om een spionageverhaal te schrijven. Drie jaar later kocht hij een oude ezelstal, bouwde er een huis op en noemde deze GoldenEye, genoemd naar een favoriet boek van hem: Reflections in a Golden Eye.
Na de oorlog
Na de oorlog verliet Fleming de geheime dienst en ging aan de slag bij de Engelse krant Kemsley News. Hij werd Foreign Manager, waarbij hij een netwerk van buitenlandse correspondenten onderhield. Een belangrijk onderdeel van zijn contract was dat hij twee maanden per jaar vrij was om naar Jamaica te gaan.
In 1951 ging Ian aan de slag als Manager Director bij uitgever Queen Anne Press, een uitgever die gelimiteerde edities van beroemde boeken uitgaf. Ian had een grote interesse in boeken gekregen en startte een jaar later The Book Collector en begon met het verzamelen van unieke uitgaves van boeken.
Bond, James Bond
Fleming had altijd een keer geroepen dat hij een boek zou gaan schrijven. In 1952 was het dan zover: in 2 maanden tijd schreef hij een boek over een spion. Voor de naam koos hij de auteur van een ander boek: Field Guide of Birds of the West Indies van Bond, . . . James Bond. De titel werd Casino Royale en als cadeautje voor zichzelf kocht hij een Royal de Luxe typemachine, in het goud.
Het eerste verhaal was een feit. Het manuscript werd door een vriend gelezen en daarna naar de uitgever Jonathan Cape gestuurd. Die publiceerde Casino Royale op 13 april 1953. Hoewel Fleming zelf aangaf dat zijn type boek geen lang leven zou hebben, kwam er een jaar later een vervolg: Live And Let Die. Nog 12 boeken en twee bundels met korte verhalen zouden volgen en ook zijn grote wens om 007 naar het witte doek te brengen werd in 1961 werkelijkheid toen Albert R. Broccoli en Harry Saltzman de eerste filmversie gingen produceren.
Overlijden
Ian Fleming heeft nog kunnen meemaken dat twee boeken werden verfilmd. In 1964 kreeg Fleming hartproblemen en heeft langere tijd in het ziekenhuis gelegen. Later in het jaar, na een etentje op zijn golfclub, kreeg Fleming een hartaanval. Hij werd overgebracht naar het ziekenhuis. Een dag later, op 12 augustus 1964, kwam Ian Fleming te overlijden. Leeftijd: 56 jaar. Na zijn overlijden verscheen een jaar later nog het boek The Man With The Golden Gun. Zijn literaire nalatenschap werd beheerd door Glidrose Published Ltd. en werd later veranderd in Ian Fleming Publications. Samen met The Ian Fleming Estate zijn ze verantwoordelijk voor alle literaire werken van Ian Fleming, ook buiten James Bond om.
Reageren