Casino Royale: de basis voor Bond 26

Een vierde Casino Royale verfilming? Hebben we tijdens de Craig-tijd niet genoeg gehoord over Vesper? Ik hoor het je al denken. Toch staat er in het eerste Bond-boek een stuk tekst wat heel interessant is als basis voor Bond 26.

De verfilming van Casino Royale in 2006 is in mijn ogen de beste James Bond-film ooit gemaakt. Deze verfilming wint het makkelijk van zijn twee ‘onofficiële’ voorgangers. De televisieaflevering uit 1954 van Climax is geinig om een keer te kijken en de spoof uit 1967 is, op zijn minst, een bijzondere ervaring. En hoewel we in vier van de vijf Craig-films Vesper voorbij zien horen of komen, denk ik dat Casino Royale als basis voor Bond 26 een goed concept is. Ben ik dan nog steeds niet Vesper-moe?

“We kijken altijd naar Ian Fleming.”

Wanneer een nieuwe Bond-film wordt gemaakt, is dit een zin die Barbara Broccoli minimaal tien keer uitspreekt tijdens haar promotietours. Ook voor No Time to Die (2021) zou EON Productions hebben gekeken naar de originele boeken van Fleming ter inspiratie. Eerlijk, dat is te zien. De planten in op het eiland van Safin zijn – in wat teleurstellende vorm – geïnspireerd op de dodelijke tuin uit You Only Live Twice (1964) en het idee om Bond vader van een kind te laten zijn, komt uit datzelfde boek. Al is hij er in het boek niet van op de hoogte.

Een ander recent voorbeeld is Craigs derde film als 007. Sommige mensen vinden dat Skyfall (2012) de film is die het dichtst bij Ian Fleming staat. Hij zou Bond namelijk neerslachtig en haast depressief hebben beschreven. Iets wat in die film goed naar voren komt. In essentie geloof ik Barbara Broccoli en Michael G. Wilson wanneer zij Fleming hun fundament noemen. Dat maakt een vierde verfilming van Casino Royale nog geen goed idee, waar doel ik dan op?

Gebaseerd op een missie van Ian Fleming

De intro van Daniel Craigs Casino Royale is perfect zoals die is. Meteen wordt duidelijk wie deze nieuwe 007 is. Een harde agent, die er weinig moeite mee heeft om te doden voor zijn missie. Het is een sequentie die losjes gebaseerd is op een korte tekst van Fleming uit het gelijknamige boek. Met de voornaamste overeenkomst dat je twee mensen moet doden om een 00-agent te worden:

Bond frowned. “It’s not difficult to get a Double O number if you’re prepared to kill people,” he said. “That’s all the meaning it has. It’s nothing to be particularly proud of. I’ve got the corpses of a Japanese cipher expert in New York and a Norwegian double agent in Stockholm to thank for being a Double O.”

Casino Royale, hoofdstuk 9

Later in het verhaal vertelt James Bond aan Mathis hoe zijn eerste moord in zijn werk ging. Of Bond dit deed toen hij nog in bij de marine zat, of als nieuwe werknemer van MI6, daar is Fleming niet duidelijk over. Bond-onderzoeker John Griswold suggereert dat dit deel uitmaakte van Bonds dienst in oorlogstijd bij de Special Operations Executive, een geheime Britse militaire organisatie in de Tweede Wereldoorlog. Volgens de auteur John Pearson was het neerschieten van de Japanse codeerexpert geïnspireerd op een van Flemings avonturen met William Stephenson.

Stephenson was de coördinator en leider van de Britse inlichtingenactiviteiten in Amerika. Een Japanse codeerexpert en tevens staflid van het Japanse consulaat in New York bevond zich in een kantoor in Rockefeller Center op de verdieping onder Stephenson. Stephenson liet het kantoor van de consul doorzoeken en bestudeerde de bewegingen van de codeerexpert. Nadat duplicaatsleutels waren gemaakt voor de geheime operatie, gingen Stephenson en Fleming, samen met twee assistenten, om drie uur ’s ochtends het kantoor binnen om microfilms te maken van de Japanse codeboeken. Dit avontuur vormde de basis voor de eerste moord van toekomstige 00-agent James Bond.

“Well, in the last few years I’ve killed two villains. The first was in New York — a Japanese cipher expert cracking our codes on the thirty-sixth floor of the RCA building in the Rockefeller centre, where the Japs had their consulate. I took a room on the fortieth floor of the nextdoor skyscraper and I could look across the street into his room and see him working. Then I got a colleague from our organization in New York and a couple of Remington thirty-thirty’s with telescopic sights and silencers. We smuggled them up to my room and sat for days waiting for our chance. He shot at the man a second before me. His job was only to blast a hole through the windows so that I could shoot the Jap through it. They have tough windows at the Rockefeller centre to keep the noise out. It worked very well. As I expected, his bullet got deflected by the glass and went God knows where. But I shot immediately after him, through the hole he had made. I got the Jap in the mouth as he turned to gape at the broken window.”  Bond smoked for a minute.

“It was a pretty sound job. Nice and clean too. Three hundred yards away. No personal contact.”

Casino Royale, hoofdstuk 20

Hoe de tijdlijn hier precies in elkaar zit is wat onduidelijk. Vooral omdat het Japanse consulaat sloot na de aanval op Pearl Harbour (7 december 1941). En aangezien Bond rond de 17 jaar moet zijn geweest toen hij zich aansloot bij de marine in 1941, is het nogal onwaarschijnlijk dat ze een onervaren tiener dit vuile werk zouden laten opknappen. Zo zijn er meer details die niet kloppen als je goed gaat nadenken over de jaartallen in de Bond-boeken. Voor het gemak ga ik er vanuit dat James in ieder geval nog niet volledig werkzaam was voor MI6.

“Yes, considerably.”

Over de tweede moord geeft Fleming minder details. In Forever and a Day (2018) krijgt het slachtoffer de naam Rolf Larsen van vervolgschrijver Anthony Horowitz. En hoewel Horowitz een interessante geschiedenis bedenkt voor het personage, hou ik me in dit artikel alleen bij het werk van Ian Fleming.

“The next time in Stockholm wasn’t so pretty. I had to kill a Norwegian who was doubling against us for the Germans. He’d managed to get two of our men captured – probably bumped off for all I know. For various reasons it had to be an absolutely silent job. I chose the bedroom of his flat and a knife. And, well he just didn’t die very quickly.”

Casino Royale, hoofdstuk 20

We weten dus niet meer dan dat deze onbekende man een Noorse dubbelagent was die opereerde in Stockholm en twee mensen van de kant van Bond had vermoord. Uiteindelijk kwam de Noor om het leven in zijn eigen appartement na een gevecht met James Bond.

De eerste moord omschrijft Fleming heel duidelijk, maar de tweede moord kunnen we vrij invullen naar eigen wens. Het bedenken van dit deel voor de nieuwe Bond-film is heel simpel. Gebruik de standaard formule en het gevoel van een klassieke Bond-film, maar hou vast aan het feit dat dit pas zijn tweede moord is. Casino Royale is een oorsprongsverhaal, een verhaal dat anders voelt dan andere films. Dat maakt het zo goed. Dit nieuwe oorsprongsverhaal moet zich echter op een andere manier onderscheiden. Simpelweg overdreven en meer dan een klassieke Bond-film, is denk ik niet nodig. Zolang de film actie en goede humor bevat zijn de meeste filmkijkers wel tevreden.

Gun barrel en pre-title sequence

Ik zou de film beginnen met het ontwerp van de traditionele gun barrel. De loop beweegt heen en weer, gaat naar de hoek van een scherm en vervolgens opent de film vanuit de cirkel. Een voorbeeld van een goede update is deze custom barrel van Spectre. Deze ziet er wat mij betreft qua ontwerp net wat gelikter uit dan die van Brosnan, maar houdt toch het klassieke design in stand. Het effect om Bond een zwart silhouet te laten worden vind ik erg gaaf. Alleen de gele waas zou van mij verwijderd mogen worden.

In mijn eerdere artikel Hoe introduceer je James Bond? is de conclusie dat bijna alle Bond-acteurs perfect worden ingeleid in hun eerste film. Alleen de eerste kennismaking met Roger Moore werkte wat mij betreft onvoldoende. Als koffiezetten het spannendste is dat je nieuwe 007 doet in zijn eerste scène, moet je toch echt ingrijpen.

Qua actie springen er voor mij twee introductiescènes uit. Scènes van twee Bond-acteurs die elkaar opvolgden, Timothy Dalton en Pierce Brosnan. Begrijp me niet verkeerd, de eerste introductie van Connery was perfect. En ook die van Lazenby en Craig zijn erg sterk, maar het instappen midden in een missie doet het voor mij het beste bij een pre-title sequence. Dus ook bij het introduceren van de nieuwe James Bond.

Elitemissie van de Royal Navy

Bond 26 zou ik laten beginnen met een elitemissie van de Britse marine. Een schurk probeert iets slechts uit te voeren, wat precies mogen Babs en Michael uitzoeken, maar Bond is een van de mensen die dit gevaar moet proberen te stoppen. De toekomstige 007 blinkt uit tijdens dit avontuur en weet net op tijd een ramp te voorkomen. Hier zou Bond eventueel een klein litteken op zijn rechterwang kunnen oplopen, net zoals hij dat ook heeft in de boeken.

Wat de mensen die deel waren van deze missie echter niet weten, is dat dit onderdeel was van de werving voor nieuwe 00-agenten. Commander Bond komt terug aan boord van de onderzeeër. Hij maakt nog een flauwe grap naar een collega en wordt binnengeroepen naar de krappe hut van zijn baas. Het publiek denkt in eerste instantie dat dit M is, het is echter enkel de kapitein van de onderzeeër. Die maakt een kort praatje met Bond en vervolgens speelt het volgende zich af:

I want you to meet someone. He’s interested in your albilities as an agent. This is M, head of MI6.

Kapitein van de onderzeeër tegen Bond

Thank you so much, captain. Great job, commander?

M tegen Bond

Bond. James Bond.

Zo op papier klinkt het wellicht wat flauw, maar het zou qua impact goed kunnen lijken op de laatste scène van Skyfall. Bond schudt de hand van M, geeft een kleine grimas en de title sequence begint!

Titelnummer

Met drie Oscars voor de Bond-thema´s uit de laatste drie films, kun je stellen dat Bond het muzikaal erg goed doet. Over smaak valt niet te twisten, maar ook ik vind het alle drie goede nummers. Vooral Skyfall van Adele is echt een sterk nummer. Toch lijkt het me tijd om van de ballads af te stappen. Die kennen we ondertussen wel. We hebben iets nodig met kracht en power. Iets zoals Live and Let Die van Paul McCartney, A View to a Kill van Duran Duran of misschien wel nog beter, You Know My Name van Chris Cornell. Hoewel Cornell helaas niet meer onder ons is, zouden er genoeg zangers moeten zijn die zoiets kunnen neerzetten. Nu weet ik zelf bedroevend weinig van muziek om iemand aan te dragen. Mocht je een suggestie hebben dan lees ik het graag!

Openen in Whitehall

Na de title sequence zou mijn ideale Bond 26 de klassieke Bond-formule volgen, dan wel met de twist van nieuwe agent erin verwerkt. James Bond moet twee missies uitvoeren voordat hij volwaardig lid mag worden van de dubbele-0 sectie. Als knipoog naar Fleming kun je de afdeling waarvoor hij dit doet Sectie D van MI6 of Special Operations Executive noemen. Al word ik nu misschien wel heel puristisch. Enfin, M legt Bond de eerste missie uit: hij moet een Japanse overloper in New York uitschakelen. Natuurlijk leven we tegenwoordig in een heel andere situatie dan tijdens de jaren 40. Dus een één-op-één kopie is wellicht wat lastig, maar in essentie kan de missie hetzelfde blijven. Iemand uitschakelen met een snipergeweer vanuit een wolkenkrabber in New York.

Na het gesprek loopt Bond door richting het kantoor van Moneypenny. De twee leren elkaar hier voor het eerst kennen. Een relatie zoals Craig en Harris dat hebben, vond ik de afgelopen jaren erg sterk. Ze maken grappen naar elkaar, maar blijven ook respectvol.

De missie die Bond uitvoert, zou net als in het boek vlekkeloos kunnen verlopen, maar ik zie eerder een soort omgedraaide situatie zoals in Skyfall. Daar is het James Bond die de scherpschutter Patrice moet uitschakelen in een wolkenkrabber in Shanghai. Nadat Patrice zijn doelwit heeft geraakt, barst een van de beste vechtscènes uit de serie los. Daaropvolgend lijkt me een snelle achtervolging door de straten van New York een goed idee.

Essentieel blijft voor mij wel dat Bond zo min mogelijk mensen doodt. Het is tenslotte belangrijk dat deze film James’ eerste twee slachtoffers laat zien. De dood van henchman nummer zoveel zou dus niet van belang moeten zijn. Eventueel kan het ook dat M spreekt over het doden van “two prime suspects”. Dan blijf je trouw aan de twee doden van Fleming, maar dan geven de producenten zichzelf wat meer ruimte om mee te werken. “Allow a man to stop off for a quick one on route,” zoals Connery’s Bond zegt in Goldfinger (1964).

De ontknoping in Stockholm

Nadat James de eerste missie goed heeft volbracht, ontvangt hij zijn volgende opdracht. Het omleggen van een Noorse dubbelagent. Hierover geeft Fleming echter veel minder details vrij. Het enige waar deze missie aan moet voldoen, is dat het gaat om een Noor wiens leven eindigt in Stockholm. Verder kunnen de producenten zo vrij zijn als ze zelf willen. Om het echter als een Bond-film te laten voelen, zelf zou ik graag wat unieke locaties zien tussen de eerste moord en de finalescène. De Craig-films zaten vol met Italië, dat kennen we ondertussen wel. Bedenk een gave scène ergens in Afrika of Zuid-Amerika. Niet enkel een set nabouwen zoals voor Cuba in No Time to Die, maar échte locaties. Dat maakt Bond-films zo goed.

Het idee van de Noorse dubbelagent kan gigantisch worden uitgebreid. Wellicht is hij enkel verdacht voor het zijn van een dubbelagent, maar heeft hij een plan tot wereldheerschappij. Juist die ruimte zorgt ervoor dat je een uniek plan kan bedenken, waarin deze nieuwe James Bond-acteur zich kan ontpoppen.

“Goodnight, sir.”

Op Spectre en Die Another Day na eindigen alle Bond-films uit de 21ste eeuw op een onorthodoxe manier. Niet met een dame in bed, maar pratend tegen Mr. White, in gesprek met M of Bond als brandend bittergarnituur op een eiland. Hoe goed een aantal van die films ook eindigden, is het hoogtijd voor James Bond om weer met een dame aan zijn zijde in bed te belanden als slotscene.

Laat M aan Bond vertellen dat hij is aangenomen, iets wat de licht arrogante James Bond natuurlijk allang weet na deze spectaculaire missie.

“Thank your, sir. […] Goodnight, sir.”

Bond tegen M aan de telefoon in The Man with the Golden Gun

Nog even dit…

Alles wat James Bond Nederland publiceert, gebeurt volledig op vrijwillige basis en non-profit. Wil je JBN steunen middels een donatie, dan komt dit volledig ten goede aan betere artikelen. Elke cent wordt direct geïnvesteerd in onze website. Doneren kan via het onderstaande bankrekeningnummer. We danken je hartelijk voor je gift.

NL55 RABO 0338 6331 46 ten name van Stichting James Bond Nederland