Charles Robinson: een betere Bill Tanner dan Tanner zelf?

We hebben allemaal onze favoriete Bond-personages, vaak zijn dat kleine leuke bijrollen. Van assistent Smithers tot Dr. Kaufman, ze geven de Bond-films kleur. Vandaag focus ik graag op één van mijn favoriete personages uit de Brosnan-films: Charles Robinson. Van vervanger voor Bill Tanner tot stiekem een betere vriend van Bond dan Tanner zelf: een ode aan mijn favoriete stafchef van M!

In GoldenEye (1995) wordt stafchef Bill Tanner weer van stal gehaald, gespeeld door een behoorlijk empathische Michael Kitchen. In de boeken van Fleming is Tanner een goede vriend van Bond, maar dat heb ik nooit gemerkt aan Kitchens vertolking. Ja, hij durft kritiek te leveren op M achter haar rug, maar ik heb hem nooit gezien als het type dat met Brosnans Bond nog een biertje gaat drinken na het werk. Daarvoor is hij te saai, te oud, te serieus. Brosnan is immers een joviale Bond. Als geluk bij een ongeluk kan Michael Kitchen door tijdsgebrek niet terugkeren als Tanner in Tomorrow Never Dies (1997). De perfecte oplossing dient zich aan: Colin Salmon geeft vanaf die film gestalte aan Charles Robinson, M’s nieuwe rechterhand.

Tomorrow Never Dies

Robinson mag dan wel bedacht zijn als snelle vervanger van Tanner, Salmons acteerwerk brengt het personage naar een hoger niveau. Robinson heeft direct de eerste zin in de film en fungeert in de pre-title sequence als communicatieman tussen M op het hoofdkwartier en Bond op het terrein in Rusland. Bond moet wapens in kaart brengen, maar spot opeens nucleaire bommen onder een gevechtsvliegtuig. De raket van de Britse marine is echter al onderweg. Robinson is duidelijk een leidinggevende. Hij geeft het order aan Bond om zich onmiddellijk terug te trekken. Hoewel hij gefrustreerd raakt, is hij tegelijkertijd bezorgd. Zijn “Get out of it, James!” voelt vriendschappelijk.

Robinson noemt Bond in de film herhaaldelijk bij de voornaam en zijn reacties in de pre-title sequence – als Bond eerst uit beeld verdwijnt en daarna toch weer teken van leven geeft – spreken boekdelen. Salmons lachje aan het eind van die scène is geniaal: het geeft opluchting aan, maar ook een gevoel van “Ik kan niet wachten om straks te horen hoe je dat hebt geflikt.” Bonds briefing in de auto verloopt net zo gemoedelijk, met Robinson die een heel stuk uitleg geeft. Je ziet ze zo praten over wat ze afgelopen weekend deden.

The World Is Not Enough

Robinson keert terug in de volgende film, The World Is Not Enough (1999). Maar ook Michael Kitchen als Tanner is weer van de partij. Hierdoor wordt de tegenstelling tussen beide personages uitvergroot: Tanner loopt op de begrafenis van Robert King aan de zijde van M, Robinson loopt naast Moneypenny en Bond. Robinson werpt zich op als staflid met een persoonlijkere relatie met Bond, terwijl Tanner het moet ontgelden. Bond is zichtbaar kwaad op hem als hij zijn opdracht niet krijgt. Het roept wel de vraag op: wie is nu M’s stafchef? En staan Tanner en Robinson op gelijke voet? Opnieuw zie ik Brosnans Bond makkelijker een babbeltje slaan met Robinson dan met Tanner. De relatie met Robinson wordt daarna niet meer in beeld gebracht: Bond is teveel gefocust op M en Colin Salmon mag nog een paar keer in de achtergrond verschijnen. Jammer.

Die Another Day

Tanner is weer afwezig in Die Another Day (2002), dus Robinson krijgt veel te doen. Hij blijkt een man van de actie: in Bonds training met de VR-bril van Q neemt Robinson een wapen ter hand en gaat met Bond het kantoor van M binnen. Hij wordt daarop wel prompt doodgeschoten, maar Bond maakt de virtuele training af. Ik vind het een geslaagde ontwikkeling: Robinson in actie, als een soort lijfwacht van M, die toch wat wapentraining blijkt te hebben gehad. In de rest van de film treffen we Robinson weer in de positie van mission control, communicerend met Bond. De rol zit hem als gegoten en Colin Salmon krijgt de kans om nog wat kwinkslagen uit te delen.

Geen vervolg

Robinson wordt door kijkers zo’n fijne rol gevonden, dat Colin Salmon hoog op het lijstje van de bookmakers belandt als er na Die Another Day een nieuwe Bond moet worden gevonden. Salmon zelf ziet dat wel zitten en zoekt de media op om zijn hoed in de ring te gooien. Het zorgt voor een mediastorm waarbij gokkantoren de weddenschappen tijdelijk moeten stopzetten, omdat er teveel op Salmon wordt geboden. In een interview met de Daily Mirror van 14 februari 2005 laat ook Pierce Brosnan zich uit over zijn mogelijke opvolger. Hij steunt de kandidatuur van Colin Salmon openlijk, maar voegt eraan toe dat de producenten volgens hem “de ballen niet hebben” om een gekleurde acteur te casten als James Bond.

Salmon is vereerd:

Het is de ultieme eerbetuiging. Er zijn een aantal goede kandidaten, maar Pierce heeft me vijf of zes screentests zien doen en hij weet dat ik dit kan.

Uiteindelijk is Salmon geen Bond geworden in rebootte de reeks. Robinson komt dus ook als personage niet meer terug. Naast de reboot, ligt het vooral aan Colin Salmon zelf dat hij later niet meer genoemd wordt in het rijtje der favorieten. Als je hard roept dat je Bond wil worden, levert dat zelden de rol op. Misschien had hij toch maar genoegen moeten nemen met een briljante rol op de achtergrond.