Merlijn KuiperHet gevoel van een film wordt voor een groot deel gevormd door de manier van filmen, het gebruik van CGI-aanvullingen en de kleuren van de film. No Time To Die kenmerkt zich onder meer door het gebruik van dronebeelden. Deze werden voor een groot gedeelte gemaakt door dronepiloot Richard Steele. Wij spraken met hem.
Hoe ben je met drones in aanraking gekomen?
Ik begon ongeveer 10 jaar geleden met het vliegen van een RC helikopter (radio controlled). Toen de eerste ready-to-fly drones op de markt kwamen, ging ik mij daarvoor interesseren. Ik kocht een micro-drone om mee in huis te spelen. Toen ik dat goed onder de knie kreeg, ben ik voor groter gegaan. Het begon met eentje uit de DJI Phantom-serie. Daar moest nog een aparte GoPro-camera onder bevestigd worden.
Het was voor mij gewoon een hobby. Alleen werd ik door een paar mensen gevraagd om wat kleine klusjes met de drone te doen: dak-inspecties en foto’s van huizen maken. In 2014 heb ik daarom mijn vliegbrevet voor de drone gehaald. En dat betekende ook dat ik professioneler met de drone ging werken.
En dus kwam er een nieuwe drone: de DJI Inspire en de DJI S1000 heavy lift. Ik werd ook benaderd voor televisiewerk voor onder meer de Robson Green-serie, Emmerdale, diverse documentaires en korte films.
Hoe werd je dronebestuurder voor No Time To Die?
In 2017 kwam ik in aanraking met de eigenaar van een Shotover U1. Dat is een drone waarmee ook de James Bond-film is geschoten. Hij was op zoek naar freelance dronebestuurders die ook ervaring hadden met televisie- en filmwerk. Een aantal jaar heb ik dat bij hem mogen doen. En toen krijg hij een contract aangeboden voor de nieuwe James Bond-film. Ze zochten een zware drone die hun gekozen camera kon dragen.
Ongetwijfeld spannend om zo’n project te doen?
We hebben twee weken in de Schotse Hooglanden doorgebracht. Een prachtig landschap en zoals gebruikelijk in Schotland: verschrikkelijk weer! Maar tussen de regenbuien en zwermen muggen door, filmden we achtervolgingsscènes met motoren, langs de oevers van Lochs, gave crashscènes met de nieuwe Land Rovers en achtervolgingen door bossen.
Grote concentratie en timing waren belangrijk om de juiste beelden te kunnen maken. En vooral de communicatie met de stuntafdeling was erg stressvol, maar tegelijkertijd ook erg spannend. We zijn echt heel tevreden over hoe het gegaan is.
Hebben jullie alles met de U1 gefilmd?
Alle opnames zijn met de Shotover U1 gedaan. De U1 heeft een gewicht van 40 kilogram en met de camera van de productie een vliegtijd van vijf minuten. Het grote verschil is dat we gebruik maakten van een filmcamera met filmrol, terwijl meestal gevlogen wordt met een digitale camera.
De filmopnames zitten erop. Wat doe je nu voor projecten?
Ik doe nog steeds allerlei uiteenlopende projecten. Zo heb ik een voetbalwedstrijd in Qatar en onderzoek naar bultruggen en orka’s in Noorwegen gefilmd. Waar ik heel blij mee ben, is dat ik nu fulltime ga werken voor de firma SkySpecs waar ik windturbines inspecteer met drones.
Niet alleen voor de scènes in Schotland werd er gebruik gemaakt van dronebeelden van dronepiloot Richard Steele. Ook in Matera (Italië) en Londen werd gebruik gemaakt van luchtbeelden. Hiervoor werd gebruik gemaakt van het team van MX2 Persuit. Hiervoor gebruikten zij de Tango II-drone. Alle drones, ook in Schotland, werden voorzien van een ARRI 235-camera met Hasselblad-lenzen.
Dit interview werd origineel gepubliceerd bij Skystock. Wij zijn hen dankbaar dat we dit artikel exclusief in het Nederlands mogen publiceren.
Gosse Drent
Jorrit van der Valk
Reageren