De James Bond-films hebben oog voor detail

James Bond staat synoniem voor strakke maatpakken, veel actie, mooie vrouwen en volop avontuur. Dat allemaal het liefst overgoten met een fijne spionage saus. Je zou het bij vlagen briljante oog voor detail en de liefde voor het het vak van art-director bijna vergeten. Neal Callow verstaat zijn vak als geen ander.

Een goed ontworpen 007 set doet meer dan er alleen mooi uitzien. Het zet een sfeer neer, ondersteunt de emotie van een scène en geeft personages een achtergrond die hen tot leven brengt. Neem Dr. Madeleine Swanns klinische ondervraging in Spectre. Regisseur Sam Mendes wilde een kille, afstandelijke sfeer, en dat werd tot in de puntjes doorgevoerd: de locatie, het kleurgebruik, het meubilair – alles ademde psychologische spanning.

De details die niemand ziet

De kracht van goed setdesign zit in de kleine dingen die je hersenen wel registreren, maar je ogen nauwelijks opmerken. De locatie waar Swann wordt ondervraagd, werd niet willekeurig gekozen. De locatie-scouts vonden een restaurant in Sölden, Oostenrijk, dat vervolgens de blauwdruk werd voor een set die dat gevoel van isolement en kilte versterkte.

Maar het gaat verder dan alleen het grote plaatje. In Casino Royale (2006) bevat Vespers handtas een brief van haar moeder – een detail dat nooit prominent in beeld komt, maar er wel is. In Spectre (2015) heeft Mr. White een portemonnee met bonnetjes van een apotheek – een bewijs dat zijn personage verder reikt dan wat we in dialoog te horen krijgen. Het zijn dit soort nuances die Bond-personages een verleden geven, zonder het expliciet te maken.

Leven buiten de camera

Soms onthullen kleine, ogenschijnlijk triviale objecten een compleet leven buiten de scène. Wanneer Miss Moneypenny in  Spectre thuis te zien is, zijn er kindertekeningen van haar nichtjes en neefjes te vinden. Dat is geen toevallige setdressing; het is een bewuste keuze om haar meer menselijk te maken. Dit is geen overheidsfunctionaris die alleen leeft om Bond bij te staan – ze heeft een leven buiten MI6. Meg Simmonds, Archive Director van de Bond-films, benadrukt dat er voor elk personage moodboards en persoonlijke objecten worden samengesteld, of ze nu in beeld komen of niet. Dit geeft de personages een geloofwaardigheid die verder gaat dan hun acties op het scherm.

Dit soort details zijn misschien niet het eerste waar je aan denkt als je Bond-films kijkt, maar ze zijn cruciaal. Ze zorgen ervoor dat de wereld echt voelt, dat de personages meer zijn dan hun dialogen en actiescènes.

We spraken Neal Callow tijdens de promotietoer van Spectre al eens. Dat verhaal kan je via deze link teruglezen. De video kan je hieronder bekijken.

Dit artikel verscheen eerder bij onze collega’s van Menquiry.