Om maar meteen met de spreekwoordelijke deur in huis te vallen: dit is mijn laatste maandelijkse column voor James Bond Nederland…
Exact drie jaar geleden vroeg JBN-medeoprichter Jorrit me of ik columns zou willen schrijven voor deze prachtige website. Een kans die ik met beide handen aangreep. Januari 2016 verscheen mijn eerste column online. En nu, 36 maanden en evenveel columns verder, is dit mijn laatste column. A Farewell to Arms.
In mijn columns heb ik geprobeerd vanuit mijn eigen opinie over de James Bond franchise te schrijven. De columns waren een mooie uitlaatklep voor mijn Bond obsessie. Heerlijk mopperen over al die onzekerheden rondom Bond 25, lyrisch ratelen over die trouwscéne in You Only Live Twice of lekker nerdy uitpluizen in welke film 007 géén hotel bezoekt.
En ach, wie weet….ook mijn idool Sean Connery kondigde meerdere malen zijn vertrek aan om vervolgens weer met hangende pootjes terug te keren. Wat dat betreft heb ik wel geleerd to Never Say Never Again.
Toegegeven, niet alle columns waren even geslaagd. Wanneer ik nu terugkijk op mijn zeer bescheiden oeuvre dan ben ik vooral trots op de columns waarin ik niet over de actuele zaken van de filmreeks schrijf maar kijk naar de rijke historie van James Bond. Want laten we wel wezen, dat is toch veel interessanter dan al dat geleuter over de zoveelste good looking Brit die het schouderholster van Craig over gaat nemen.
De columns waarop ik online de meeste reacties heb gekregen, zijn de schrijfsels waarin ik een boute stelling inneem. Bijvoorbeeld dat Timothy Dalton de beste James Bond aller tijden is. En de columns waarop ik van vrienden en familie de meeste reacties heb gekregen, zijn de schrijfsels waarin ik James Bond aan mijn privéleven koppel. Mijn ode aan Roger Moore en de geboorte van mijn dochter zijn hier voorbeelden van.
“Je moet stoppen op het hoogtepunt,” is een bekend gezegd. Dat hoogtepunt is voor mij nu. Ik sta bovenop Piz Gloria. Het klinkt allemaal natuurlijk veel dramatischer dan het in werkelijkheid is, maar ik ben niet voor niets columnist. En ach, wie weet….ook mijn idool Sean Connery kondigde meerdere malen zijn vertrek aan om vervolgens weer met hangende pootjes terug te keren. Wat dat betreft heb ik wel geleerd to Never Say Never Again.
Wel weet ik het volgende: James Bond Will Return. En dat is uiteindelijk het enige wat echt telt voor ons als fans.
Nou, Twan ik ga je leuke collums missen op de ze site. Maybe Never say never again. maar hopelijk nog een TWAN will Return.
Nu maar af en toe je bond voor dummies lezen om je mening te weten.
het ga je goed!
zoals Roger Moore in SPY WHO LOVED ME.
(where you going Twan… I need you and your collums.
My prive and my wife me too.)
Gelukkig blijft Twan bij James Bond Nederland betrokken! Happy with that!
Gelukkig, maar voor nu Column stil
Twan, de titel van je column draagt onmiskenbaar de wens in zich om ooit in de voetsporen van je idool Sean Connery te treden. Maar voor nu veel plezier met je column-loze periode.