Gert Waterink2018 is alweer drie weken oud en dit jaar zit alweer boordevol âspy movie newsâ. Vorige week kon ik al melding maken van Rami Malekâs ontkenningsfase inzake Bond 25. Read his lips, want we hebben Naomie Harris (ontkennen dat ze Miss Moneypenny ging spelen in Skyfall) en Christoph Waltz (ontkennen dat hij Blofeld speelde) dat vaak genoeg zien doen in de aanloop naar hun rollen in een Bond film.
Dus zo kort voor principal photography van Bond 25 (4 maart), begint het steeds aannemelijker te worden dat Golden Globe winnaar Malek die felbegeerde mannelijke hoofdrol gaat bemachtigen.
Ook deze week was er weer voldoende nieuws afkomstig van een beroemde spion. Zo kunnen we ons in 2021 én 2022 verheugen op twee extra delen in een op dit moment uiterst succesvolle actie/spy franchise. Menig Bond fan loopt al te likkebaarden van genot. Ware het niet dat het niet om Brits geheim agent James Bond 007 gaat, maar om diens Amerikaanse evenknie. En nee, het is géén Felix Leiter spin-off. Geheim agent Ethan Hunt, gespeeld door Tom Cruise, keert dan alweer terug op het witte doek.
Mr Hunt returns
Het wordt respectievelijk de zevende en achtste keer dat Cruise terugkeert als Hunt in de inmiddels succesvolle filmfranchise Mission: Impossible. Een franchise die overigens ooit nog als TV serie van Bruce Geller in de jaren â60 van de vorige eeuw zân vuurdoop had. Fantastisch nieuws dus. Maar toch vond ik het frappant dat in verscheidene James Bond groepen op Facebook en op James Bond fora met denigrerende toontjes werd gereageerd op dit nieuws richting Bond producers Barbara Broccoli en Michael Wilson.
Want acteur/stuntman/producer Tom Cruise (TC Productions), de 36 jaar jonge producer David Ellison (Skydance Productions) en de energieke J.J. Abrams (Bad Robot Productions) doen iets wat EON Productions ogenschijnlijk nalaat: het spionnenminnende publiek lekker vaak voorzien van kwalitatief hoogstaande actiefilms. Waarbij het laatste deel Fallout notabene een Critics Choice Award won in de categorie âBeste Actiefilmâ (overigens won Skyfall dezelfde award in 2012).
De ongeduldige Bond-fan
Het mag duidelijk zijn dat ook het geduld van Bond-fans een beetje op begint te raken. Het wordt eerder gewoonte dan uitzondering dat âwijâ eens in de vier of vijf jaar een nieuwe Bond-film op het bioscoopscherm kunnen aanschouwen, terwijl âconcurrentenâ met gemak elke twee jaar een nieuwe âEthan Huntâ-film uit kunnen poepen. En dan ook nog eens met tomeloos veel energie en tonnen aan positieve media-aandacht. Niet voor niets schreef ik vorig jaar september in nogal teleurstellende bewoordingen dat dit nou niĂ©t een ontwikkeling was waar wijlen âCubbyâ trots op geweest zou zijn.
Toch komt het moment van de kritiek van afgelopen week wel op een wat raar moment. De productie laat namelijk nu niet lang meer op zich wachten. En de second unit van Alexander Witt is waarschijnlijk al goed en wel bezig met filmen. Zonder nĂłg een productievertraging lijkt het er dan ook op dat de Bond-producers het Bond 25 project âTop Secretâ willen houden (Sonyleaks? Of is er echt nog weinig nieuws te melden?).
Oud versus nieuw
Maar ook al heb ik zelf meermaals de vergelijking gemaakt met de Mission: Impossible-franchise, feit is wel dat de Bond franchise er nu substantieel anders voor staat. Enige reflectie en realiteitszin is nu dus ook op zân plaats. Daar de Bond-franchise dit jaar inmiddels alweer de uitzonderlijke leeftijd van 57 jaar bereikt, is de filmfranchise van Mission: Impossible nog een relatief groentje. James Bond heeft zich gedurende zes decennia meermaals kunnen heruitvinden met meerdere Bond-acteurs, terwijl bij âconcullegaâ Mission: Impossible ons aller Tom Cruise nog steeds de hoofdrol speelt.
Mission: Impossible maakt dus in creatief en financieel opzicht een heuse Golden Age mee, terwijl James Bond al in de jaren â60 van de vorige eeuw op een eenzaam hoogtepunt was gekomen. Daar komt nog bij dat voor een zeer oude franchise als Bond het uiteindelijk veel lastiger wordt om binnen het framework origineel te blijven en het wiel opnieuw uit te vinden. Tijd is voor Bond dan ook, naast een positief feit dat zoân franchise zo lang kan overleven, steeds meer als een molensteen om de nekken van de Bond producers gaan hangen.
Begrip voor Barbara en Michael
De jong overleden Amerikaanse dichter Delmore Schwartz schreef ooit in zijn gedicht Summer Knowledge: âTime is the fire in which we burn.â (overigens later nog door acteur Patrick Stewart georeerd in Star Trek: Generations). Maar de Bond-franchise staat er nu nog niet zo slecht voor als destijds in 1989. Men zou dus ook een beetje begrip op kunnen brengen voor Bond producers Barbara Broccoli en Michael Wilson.
Wilson zelf maakte zijn debuut als third assistant director (uncredited) in Goldfinger, ging daarna als jurist werken op de juridische afdeling van EON Productions in 1973, waar hij van onschatbare waarde was in het proces om Harry Saltzman uit de âBond-maatschapâ te schuiven. En sinds Moonraker is hij executive producer, dienstdoende producer en zelfs een paar keer scenarioschrijver. Barbara is nog wat jonger van geest, maar ook zij hielp haar vader al sinds The Spy Who Loved Me mee op de PR-afdeling en promoveerde meermaals gestaag in het familiebedrijf. Daardoor moet ook zij voor de aankomende 25e Bond-film wederom als producer een megaproject afleveren. Deze keer voor Universal Pictures.
Delmore Schwartz: âTime is the fire in which we burn.â
Pas op de plaats maken
Kortom, misschien moeten wij Bond fans zo vlak voor aanvang van de productie van Bond 25 even pas op de plaats maken. Het is op dit moment gewoon niet echt realistisch om te denken dat Barbara, Michael en zoon Gregg vanaf nu elk jaar een Bond-film uit gaan brengen. Met zoveel decennia aan werkervaring voor de Bond films zou je je ook kunnen voorstellen dat de (creatieve) koek voor Barbara Broccoli en Michael Wilson gewoon een beetje op is. Wellicht is VP Business Strategy van EON Productions, de relatief anonieme David G. Wilson (zoon van Michael), al drukdoende om James Bond ook nĂĄ Daniel Craig van het scherm te laten spatten. Misschien mĂ©t Henry Cavill? Maar âweâ zullen gewoon moeten afwachten.
Op dit moment is het team achter de Mission: Impossible-franchise dus zeer energiek. Het is te begrijpen dat producers Tom Cruise, David Ellison en J.J Abrams nu barsten van de creativiteit en ideeën (waarbij de makers overigens ook leentjebuur doen bij James Bond). De laatste film Fallout haalde wereldwijd bijna net zoveel box office centen binnen als SPECTRE.
Het gaat ze nu nog voor de wind
Maar vergis je niet. Er komt ook een moment dat Tom Cruise zân werkpasje moet inleveren bij de CIA en dat Paramount Pictures een andere acteur de hoofdrol moet gunnen die tot dan toe door Cruise met zoveel verve werd vervuld. Regisseur Christopher McQuarrie, die aanvankelijk eerst nog wilde stoppen met de Impossible Mission Force, maar nu toch ook deel zeven en acht gaat regisseren, zal dan ook de komende tijd inzien dat ook veelgeprezen Bond regisseurs als Guy Hamilton, John Glen en Lewis Gilbert uiteindelijk ĂĂ©ts te lang verbonden bleven aan hun actie-franchise. Succes komt immers met piekenâŠâŠĂ©n dalen.
Kortom, James Bond 007 will be back! Op Valentijnsdag 2020. En doet dat, met inachtname van de staat van de franchise, zoals men op de meest realistische wijze voor mogelijk mag achten. Laten we ons de komende maanden met veel kritisch plezier achter âonzeâ producers scharen en al dat cynisme bewaren tot ergens laat in 2020.
Jasper Hartog
Gosse Drent
Bond kwam gemiddeld om de 2,2 jaar uit.
MI kwam gemiddeld om de 3,6 jaar uit.
Bond fans hebben dus niets te klagen.
Ook als we beide filmseries vergelijken vanaf het moment dat MI in de bioscoop verscheen (1996) dan kwamen er nog steeds vaker Bond films dan MI films uit (resp. om de 2,5 en 3,6 jaar).
De suggestie dat MI met gemak om de 2 jaar uit de projector rolt hebben ze nog niet waargemaakt.
MI heeft in het begin zelfs een hele trage start gehad en het was juist Bond die in het begin heel lang Ă©lk jaar en daarna om de twee jaar een nieuwe productie wist uit te brengen.
âCubbyâ heeft in ieder geval nog steeds geen reden tot klagen.
Maar toegegeven, voor ons gevoel lijkt het soms andersom te zijn en het team achter de Mission Impossible-franchise oogt akelig energiek.
Waar Bond last heeft van de wet van de remmende voorsprong is de wet van de stimulerende achterstand van toepassing op MI. Totdat Cruise er mee stopt⊠(of met zijn motor verongelukt). De vraag is wat er dan gebeurt. Paramount Pictures ziet de dag nu al met afgrijzen tegemoet, vermoed ik.
De Bond producers zijn de eersten die toegeven dat ondanks dat ze eigenaar zijn van de leukste en financieel succesvolste filmserie elke nieuwe aflevering nog steeds een hell of een job is. Het format van MI heeft een aantal script en productie voordelen ten opzichte dat van Bond. Het is zelfs de vraag of de meer neutralere uitstraling van MI aan de kassa voordelen biedt – niet iedereen is gek van Bond.
Het is tegenwoordig ondenkbaar dat elk jaar een Bond film uitgebracht wordt. Het hele circus is daarvoor te omvangrijk geworden. Vaker dan om de twee jaar wordt overkill en haalt het exclusieve er ook af, ben ik bang.
Gregg Wilson lijkt over voldoende spirit te beschikken om het straks over te nemen van Michael. Aan hem straks de uitdagende taak om de films goedkoper te produceren. Mission Impossible doet het immers voor 100 miljoen minder.
Gert, je suggestie dat Henry Cavill na Craig een aardige Bond zou kunnen zijn, verwelkom ik graag. Hij is zelfs de enige kandidaat tot nu toe met de looks die we zoeken.
Barbara Broccoli wil graag weer naar de 1 miljard. Ik denk dat dat moeilijk is en blijft. Een enkele keer lukt het door een geslaagde campagne of door weinig concurrentie van andere films.
Films die wel de 1 miljard grens bereiken zijn veelal fantasie/avonturen films. Een film als Aquaman heeft recent binnen 30 dagen die 1 miljard binnengespeeld. Net als bij MI was ook hier het budget lager dan dat van de recente Bond films.
Ik denk dat de scripts van Bond meer op avontuur gericht moeten zijn en minder over zijn ontwikkeling als 007. Daar zijn de schrijvers sowieso niet goed in. In de eerste twee films zagen we Craig zijn strepen halen en in de derde (Skyfall) wordt hij bijkans als te oud afgeschreven…
Bond moet gewoon net als vroeger weer op groot avontuur. En het budget moet niet langer naar shots waarin hij in dakgoten loopt waar voor de Technocrane alleen al drie maand gebouwd moet worden of naar eindeloze auto achtervolgingen waarvoor complete binnensteden lam moeten worden gelegd. Het is me allemaal net iets te makkelijk.
Verder verbaas ik me over het feit dat er niets met suspense en thriller elementen wordt gedaan (kost weinig). Er is dus werk aan de winkel voor de jonge Gregg die om te beginnen andere schrijvers moet gaan aantrekken.