Gosse DrentJorrit en ik waren eind oktober op missie naar The Pinewood Hotel, waar we aanwezig waren bij Operation: Trinity. Een samenkomst waarin drie films centraal stonden. Dit werd gevierd met verhalen van betrokkenen bij Bond-producties, een casino-avond en een locatietour rondom de beroemde Pinewood Studios.
Shaken Not Stirred werd in maart 2019 opgericht door Matthew Wood en Nick Fentiman. Het evenement is ontstaan vanuit een Bond-gemeenschap op Facebook, die snel groeide en uitbreidde. Het contact met mede-liefhebbers, locatietours en ontmoetingen met speciale gasten uit de films staan hierin centraal. Dit was alweer het zevende evenement wat het organiseerde.
Operatie: Trinity, de naam van deze laatste editie, begon op vrijdag 27 oktober in het Pinewood Hotel en eindigde op zondag 29 oktober. Deze missie vierde de jubilea van drie James Bond-films: From Russia with Love (1963), Live and Let Die (1973) en Octopussy (1983).
Eerste grap, eerste glas
Nadat Jorrit en ik zijn geland op London Heathrow Airport, is het met de huurauto maar een kort ritje naar Pinewood Hotel. Eenmaal binnen bij Pinewood Hotel is het makkelijk om de mede-liefhebbers van Bond te herkennen. Zoals altijd zit het gros van de mensen met een groot glas bier en een lach op hun gezicht.
We schuiven aan bij een tafel en al snel komen de Bond-gesprekken op gang. We stellen elkaar vragen als: “Wat is de beste film en waarom dan? Wat zijn nou grote blunders uit de serie? Waar moeten de films heen en wanneer kunnnen we Bond 26 verwachten?” Hoewel James Bond een onderwerp is waar je met ieder mogelijke Brit een gesprek over kan voeren, zijn het de gesprekken op dit soort evenementen die dieper de Bond-materie induiken. Het is onbewust een soort test voor mijn eigen Bond-kennis en de vraag hoeveel ik er nou écht vanaf weet. Mocht ik iets niet weten is de reactie die ik vaak krijg: “Ach, je bent pas 24 jaar. Als je net zo oud bent als wij weet je vast nog veel meer.” Ik hoop het maar.
Als mijn buurman opstaat besluit ik om verder te kletsen met de man naast hem. Het valt me op dat hij wel érg veel weet van het productieproces van Octopussy. En daar wil ik graag meer van weten. Al snel kom ik erachter dat hij niet veel weet, maar álles weet van het productieproces van Octopussy, en andere Bond-films. De beste man blijkt niemand minder te zijn dan Paul Weston. Betrokken bij de stunts van maarliefst twaalf Bond-films. Stuntcöordinator van drie van die films, en ook betrokkken bij franchises als Star Wars, Indiana Jones en Alien.
Wat hem vooral is bijgebleven, was het initiatief dat Timothy Dalton nam tijdens de pre-title sequence van The Living Daylights (1987). Dalton wilde veel stunts zelf uitvoeren, maar als ster van de films was veel te duur om te vervangen als er iets mis ging. Uiteindelijk krijgt Dalton wel wat meer speelruimte dan zijn voorgangers. Zo ligt hijzelf op de Jeep die langs het ravijn rijdt, maar wel pas nadat er extreem veel veiligheidchecks zijn uitgevoerd. Alles om ervoor te zorgen dat de nieuwe 007 niet in de diepte zou vallen. Weston is zelf ook kort te zien in Daylights, nadat hij zogenaamd Bond neerschiet met een verfkogel als onderdeel van een MI6-trainingsmissie. “Hold on. You’re dead!” (0:20 in de onderstaande video.)
Helaas loopt de avond rond 1.00 uur tot zijn einde. Maar er is genoeg om naar uit te kijken de volgende dag. Zo weten we al dat we aan tafel zitten met een gevaarlijk duo. Dat we verhalen gaan horen van veel verschillende betrokkenen uit de 007-geschiedenis. En staat er voor de volgende avond een casino night op het programma.
De Meyer-broers (Mischka en Grischka)
De volgende ochtend zijn we alweer vroeg ons bed uit om met het dagprogramma te beginnen. Door het verzetten van de klok en de vlucht naar Engeland zitten we even te puzzelen met de tijd, maar alles lijkt te kloppen. Eenmaal beneden eten we Engels ontbijt met onze goeie vriend Wolfgang Thürauf, de vice-president van James Bond Club Deutschland. Na het ontbijt nemen we plaats aan de vooraf ingedeelde tafel. Al snel schuiven David en Tony Meyer aan. Ze drukken ons op het hart dat de juiste uitspraak van hun achternaam lijkt op het Nederlandse Meijer, en niet het Engelse woord voor burgemeester; mayor. De tweeling speelt de moordlustige broers Mischka en Grischka in Octopussy. Ze zijn nogal herkenbaar door hun rode acrobaatspakken en gevaarlijke messen. Het duo doet zich voor als circusartiesten, maar ze werken eigenlijk voor Kamal Khan.
De Meyers vertellen hoe enthousiast ze waren toen ze hoorden dat ze in een Bond-film mochten spelen. Al vinden ze zichzelf vooral op hun eigen moeder lijken, door de pruiken die het tweetal op heeft. We vragen ze natuurlijk of ze echt zo goed zijn in het messenwerpen, maar dat is niet het geval. De film zit vol slimme trucjes om het effect van vliegende messen te creëeren.
Als we Mischka en Grischka in de film in het circus zien hangt een van de broers aan een draaiend rad, terwijl de andere broer geblinddoekt de messen werpt. Hoewel er wel daadwerkelijk geblinddoekt wordt gegooid, was het geen echt persoon die aan het rad hangt, maar slechts een goed lijkende pop. Later op de trein, als James Bond vermomd is als Mischka, vallen hij en de andere broer Grischka van de trein af en rennen ze het bos in. Het laatste deel van de scène is allemaal binnen opgenomen in Pinewood Studios, zo wordt ons verteld. Dit was nodig voor de special effects. Op het moment dat Bond wordt vastgepind aan de deur, zitten er draadjes aan de messen. Zo lijkt het alsof er terplekken op Roger Moore wordt geworpen. Uiteindelijk weet Bond Grischka te overmeesteren en neemt hij wraak voor de moord op 009.
John Glen (regisseur van alle jaren 80 EON-films)
Als je in 2019 ons reisverslag naar Frankfurt hebt gelezen, dan weet je misschien nog dat Jorrit en ik daar John Glen hebben ontmoet. De beste man is nog steeds erg scherp en herkende me wonder boven wonder nog: “You’ve grown up, you’re not a boy anymore.” Inmiddels ben ik vier jaar aan haar verloren, maar die steek ik in m’n zak, John!
In groepsverband vertelt John nog languit over het produceren van de films, zijn band met Cubby en hoe hij naar adem moest happen toen Cubby hem vroeg om zijn eerste Bond-film te regisseren. Hoewel hij al in verschillende functies had meegewerkt aan eerdere films, had hij niet verwacht dat hij er zelf ook een zou mogen regisseren. Zonder twijfelen zei hij: “Ja.”
John had nog een leuk verhaal over het (zogenaamd) aantrekken van een nieuwe James Bond na Roger Moore. Het vervangen van Moore begon eigenlijk al na For Your Eyes Only. Er werden verschillende kandidaten getest, waarvan iedereen de ontmoetingscène tussen Bond en Tatiana uit From Russia with Love moet naspelen. Uiteindelijk werd ervoor gekozen om Moore terug te vragen. Glen denkt dat de producenten met het bijna hercasten van Bond vooral hoopten dat Moore minder salaris zou vragen, en wellicht iets zou zijn voor een volgende Bond-film. Moore zou na Eyes nog twee keer James Bond spelen.
Ook praat Glen over de keuze van Timothy Dalton voor Bond in The Living Daylights, nadat Pierce Brosnan op het laatste moment afhaakt voor opnames van een onverwachts laatste seizoen van Remington Steele. Glen vertelt dat er na Sean Connery al wordt gekeken naar Dalton, maar dat de Welsh acteur zichzelf dan nog te jong vindt voor de rol van 007. Toen de rol in 1986 opnieuw vrijkwam, vond Cubby Dalton (gelukkig) nog steeds een goede kandidaat.
Norman Wanstall
Nog een van de speciale gasten is Norman Wanstall, die in 1965 een Oscar wint voor Best Achievement in Sound Effects. Het geinige is dat hij tot het laatste moment twijfelt om überhaupt naar de uitreiking te gaan, omdat hij er niet vanuit gaat dat hij iets wint.
Als hij bij het ontvangen van het programmaboekje ziet dat er maar één andere kandidaat is voor de prijs, beseft Normal zich dat hij wel degelijk een kans maakt om te winnen. Plots is hij een serieuze kanshebber voor de Oscar. Nu, een kleine zestig jaar later, heeft hij diezelfde Oscar meegenomen en mag ik er even mee poseren voor een foto. Norman is een ongelofelijke aardige man om mee te praten. En wanneer ik hem later vraag of hij iets wil drinken en terugkom met zijn kop koffie, zegt hij: “Oh wow, ik had niet verwacht dat je hem ook echt zou gaan halen…” Natuurlijk wel Norman. Zojuist hield ik voor het eerst (en waarschijnlijk ook voor het laatst) in mijn leven een Oscar vast. Dan is een flat white met suiker een kleine moeite.
De treinsprong in Octopussy
De rest van de ochtend wordt gevuld met nog meer interviews, waaronder met stuntmannen Paul Weston en Rocky Taylor. In dit interview wordt vooral gepraat over de lastige treinsprong in Octopussy, vlak voordat Bond wraakneemt op Grischka voor 009.
Het lastige met deze sprong is vooral dat de stunmannen achteruit, richting de camera, van de trein moeten vallen. Dit is belangrijk, omdat een val richting de camera er spectaculairder uitziet dan een val van de camera af. De grond waarop ze komen te vallen is speciaal voorbereid met opvangmateriaal, zodat de mannen een veilige landing kunnen maken. Het lastige is echter dat één van de stuntmannen met de rug naar het opvangmateriaal staat, en daardoor niet weet wanneer hij moet vallen. Hierop vertrouwt hij dus blindelings op de andere stuntman, die roept als het de sprong daar is.
Het Pinewood Casino
Na het avondeten wordt Pinewood Hotel omgebouwd tot een casino, waar vijf verschillende pokerspellen staan. Elke aanwezige krijgt een fictieve 100 dollar, die het kan inwisselen voor fiches. Als de fiches op waren zijn kunnen we onszelf opnieuw inkopen, en het geld wat daarmee wordt opgehaald gaat naar de Mark Milsome Foundation. Hoewel Jorrit en ik er beide wellicht bijlopen als James Bond, hebben we niet zo veel binnengehaald als agent 007 meestal lukt met gokken.
Mijn favoriete onderdeel van die avond volgt, als het tijd is voor een pittige James Bond-quiz. Hierin gaan de vragen over de drie James Bond-films van het evenement, From Russia with Love, Live and Let Die en Octopussy.
Omdat ik eerder dit jaar mijn eigen trip naar Istanboel maakte om locatie’s uit From Russia with Love te bezoeken, helpt dat ons team. Maar de vragen uit de andere twee films blijven erg lastig. Mocht je een indicatie willen van het niveau van de vragen: welke tijd staat op het horloge van Roger Moore in de pre-title sequence van Live and Let Die? Het antwoord kun je onderaan dit artikel vinden. Helaas zit ons team er vier minuten vanaf.
Locatiejagen
De laatste dag nemen Matt en Nick van de Shaken Not Stirred-organisatie ons mee op locatietour rondom Pinewood Studios, waar veel buitenscènes van de films zijn opgenomen.
De eerste locatie waar we stoppen is de kerk van St Giles in Stoke Poges. Hier is de pre-title sequence van For Your Eyes Only opgenomen. Bond loopt door de poort richting de begraafplaats en staat stil bij het overlijden van Tracy. Snel daarna volgt in de film een laatste confrontatie met ‘Bald man in wheelchair’, oftewel Blofeld.
Via het terrein van de St Giles kerk kun je doorlopen naar een plek met uitzicht op achterkant van Stoke Park, de golfbaan uit Goldfinger (1964). Hierin weet Bond de schurk Goldfinger te verslaan, door Goldfinger tijdens het putten af te leiden met een klomp nazi-goud. In de video zeg ik abusievelijk dat er geen scènes zijn opgenomen aan de achterkant van het golfpark, dit klopt echter niet. Hole 17 en 18 liggen hier namelijk.
Andere locatie’s die we bezoeken komem onder andere uit The World Is Not Enough (1999) en Casino Royale (2006). Zo bekijken we de crashlocatie van de King-pijplijn en staan we in het kamp van Steven Obanno. Beide scènes zijn opgenomen in Black Park, wat op steenworp afstand ligt van Pinewood Studios. Ik probeer nog een glimp van het tegenwoordig streng beveiligde studioterrein op te vangen, en ergens in de verte zie ik de 007Stage. Dichterbij komen we helaas niet
We sluiten de tour af bij de ingang van Pinewood Studios. De oude ingang is door de jaren heen nooit veranderd, maar tegenwoordig is zo’n honderd meter verderop wel een nieuwe ingang. Vanuit die nieuwe ingang kun je onder andere de Sean Connery Stage goed zien.
Jorrit en ik kijken terug op een geweldig evenement. Voor mij was de eerste keer dat ik Engelse Bond-locaties ging opzoeken buiten Londen, en het is altijd leuk om deze locaties voor de eerste keer te zien. We willen de organisatie graag hartelijk bedanken voor deze geweldige drie dagen. Mocht je twijfelen om volgend jaar te gaan: het is een aanrader! Welke locatie zou jij nog wel eens willen bezoeken? We zijn benieuwd naar jullie antwoorden.
Nog even dit…
Alles wat James Bond Nederland publiceert, gebeurt volledig op vrijwillige basis en non-profit. Wil je JBN steunen middels een donatie, dan komt dit volledig ten goede aan betere artikelen. Elke cent wordt direct geïnvesteerd in onze website. Doneren kan via het onderstaande bankrekeningnummer. We danken je hartelijk voor je gift.
NL55 RABO 0338 6331 46 ten name van Stichting James Bond Nederland
Jorrit van der Valk
Hayco Volkers
Reageren