Jasper HartogJames Bond en Steven Spielberg; het klinkt als een match made in heaven. Spielberg wilde maar al te graag, maar Cubby Broccoli vond het geen goed idee. In eerste instantie had de Amerikaanse regisseur te weinig ervaring toen hij halverwege de jaren 70 bij de oude Bond-baas aanklopte. Daarna werd hij simpelweg te duur. Dus bedacht Spielberg zijn eigen James Bond: Indiana Jones.
As we speak zijn de opnamen van de vijfde Indiana Jones in volle gang. Nou ja, ze zijn aan het filmen. Op dit moment zónder Harrison Ford, die herstelt van een schouderblessure. Kan de beste overkomen. Twee jaar geleden deed Daniel Craig er alles aan zo snel mogelijk weer op de been te komen na een enkelkwetsuur. Ford en Craig schelen maar een kwart eeuw in leeftijd.
Dat een bijna tachtigjarige actieheld (Harrison Ford mag op 13 juli 79 kaarsjes uitblazen) niet meer zonder kleerscheuren over ravijnen springt, mag geen verrassing heten. Stel je qua tijdsoverbrugging Sean Connery voor als James Bond in Die Another Day (2002). Veertig jaar, zolang is het inmiddels geleden dat de eerste Indiana Jones verscheen.
Het mag een unicum heten dat Ford de zweep nog eens ter hand wilde nemen. Naar het schijnt heeft het plot van Indy 5 alles te maken met de jacht op een verjongingskuur. De filmmakers konden dus wel een oude kop gebruiken.
Dat het in veertig jaar tijd ‘maar’ vijf films zijn, zal het voor Ford aantrekkelijker hebben gemaakt om die hoed nog eens op te zetten. Connery maakte zijn vijfde Bond-film in zes jaar tijd en deed dat met zichtbare tegenzin.
Persoonlijk vind ik het hartstikke leuk dat we volgend jaar weer naar Indiana Jones toe kunnen. Net zoals volgend jaar ook de nieuwe Jurassic World verschijnt. Lekkere verstand-op-nulfilms zonder de zenuwslopende hartkloppingen die ik bij iedere nieuwe Bond-film ervaar.
Valt een nieuwe Indiana Jones tegen, dan valt -ie tegen. Ik zal daar geen moment van wakker liggen. Ik was die hele Kingdom of the Crystal Skull uit 2008 al lang weer vergeten, tot ik hem een paar weken geleden weer eens opzette. De verhalen over deze film deden niet veel goeds vermoeden. En inderdaad, want een nonsens allemaal.
Nu zit er naar mijn smaak in iedere Indiana Jones iets teveel nonsens. Waar ik toch bij iedere film afhaak, is het bovennatuurlijke aspect. Dat kan volgens mij namelijk nooit een bevredigende apotheose opleveren, en dat doet het ook niet. Daarbuiten valt er meer dan genoeg leuks te zien wat stunts en humor betreft, waardoor deze films fier overeind blijven. Met andere woorden: zolang Indiana Jones zijn James Bond-avontuur beleeft, blijf ik graag kijken.
Een ander kritiekpuntje, nu we toch bezig zijn, zijn de titels. Raiders of the Lost Ark (1981) staat als een huis. Totdat deze eerste Indy-film de aftrap van een serie films bleek en sindsdien door het leven gaat als Indiana Jones and the Raiders of the Lost Ark. Wat een onzin! Worden de Amerikanen zó ontzettend dom geacht dat ze zonder Indiana Jones-stempel de bioscoop niet kunnen vinden?Â
Met James Bond gebeurt hetzelfde in diverse nasynchronisaties, en zelfs in Nederland werd de film in 1963 aangekondigd als James Bond 007 contra Dr. No, maar de officiële titel van Dr. No uit 1962 is altijd Dr. No gebleven. Oké, iedere nieuwe nog onbetitelde Bond-film krijgt in eerste instantie het volgende nummer uit de Eon-reeks. Bond 26 is de toekomstige opvolger van No Time to Die, maar verliest deze tijdelijke titel op het moment dat er een officiële wordt gepresenteerd.
Eén van de sterkste punten van de James Bond-films vind ik de op zichzelf staande titels. Daar kan geen Indiana Jones aan tippen. Of pak ’m beet Jaws, Star Wars, Halloween, Police Academy, Lethal Weapon, Die Hard, Jurassic Park, The Lord of the Rings, Harry Potter, Pirates of the Caribbean, The Fast and the Furious en zelfs Flodder… Mission: Impossible maakt er helemaal een zootje van door de eerste twee vervolgen II en III te noemen om vanaf nummer vier ineens met Mission: Impossible – Ghost Protocol (2011) op de proppen te komen. Het zwabbert allemaal zo.
De nieuwe Indian Jones gaat volgens uitgelekte notulen Indiana Jones and the Order of Elysium heten. Een boek met diezelfde titel door Dean P. R. Buswell als onderdeel van The Aetheric Wars Trilogy is sinds vorig jaar te koop. Lucky Dean P. R. Buswell. Met Indiana Jones als pr-machine heb je geen extra initialen nodig.
Wat de titel ook mag zijn: the man in the hat is back. Minder dan Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull, kortweg IJATKOTCS, kan het niet worden, dus kijk ik met vertrouwen uit naar een laatste avontuur met Harrison Ford in de hoofdrol. Jez Butterworth van Skyfall (2012) en Spectre (2015) is een van de schrijvers, Phoebe Waller-Bridge van No Time to Die heeft een belangrijke rol in de film evenals Mads Mikkelsen uit Casino Royale (2006). En hopelijk keert John Rhys-Davies uit The Living Daylights (1987) terug als Sallah. Daarover houdt hij zijn kaken vooralsnog stijf op elkaar.
De bijna 90-jarige componist John Williams is voor de vijfde maal van de partij. Zijn bijdrage aan de filmserie is van onschatbare waarde. Hij heeft Indiana Jones een eigen James Bond Theme gegeven. Steven Spielberg zelf opereert voor de eerste keer als de Cubby Broccoli van de nieuwe Indy-film. Het regiestokje heeft hij overgegeven aan James Mangold. Blijkbaar hoeft Spielberg niet meer zo nodig een James Bond-film te maken. Had Broccoli Spielberg veertig jaar geleden zijn zin gegeven, hadden we nooit van de avontuurlijke archeoloog gehoord. En dat zou toch jammer zijn. Als je een roze bril opzet, kun je met een beetje goede wil constateren dat we beide filmhelden ‘James en Jones’ te danken hebben aan Cubby Broccoli. En Roger Moore is de uitvinder van het Magnum-ijsje. Vanaf nu kun je nooit meer een hap nemen zonder je wenkbrauw op te trekken…
Reageren