YOLT maand: Reactie Nederlandse pers op première You Only Live Twice

Op 12 juni 1967 beleefde You Only Live Twice haar wereldpremière in het Odeon theater op Leicester Square. En met de aanwezigheid van de Britse Koningin Elizabeth was het zelfs een ‘koninklijke première’. Hoe reageerde de Nederlandse pers op deze gebeurtenis? En wat waren de eerste reacties op You Only Live Twice? Speciaal voor de vijftigste verjaardag van deze Bondfilm dook James Bond Nederland de krantenarchieven in en vond een interessante verslaggeving van De Telegraaf.

“Nieuwste James Bond in overtreffende trap” kopt De Telegraaf op de editie van dinsdag 13 juni 1967. Maar voordat De Telegraaf in dit artikel op de film ingaat, spreekt men eerst hun verbijstering uit over de wereldpremière die zojuist heeft plaatsgevonden. Zo schrijft ‘onze correspondent’ dat “talloze sterren en Britse edellieden <…> zonder blikken of blozen 250 gulden hadden betaald voor een stoel in het Odeon-theater” .

Vervolgens wijdt het artikel uit over de talrijke gadgets die in You Only Live Twice de revue passeren, zoals Little Nellie, een nieuwe Japanse sportwagen en “een perfide miniatuurraket, te lanceren door en vanuit een sigaret”. Ook de schuilplaats van Blofeld ( “de enorme krater”) en zijn SPECTRE Bird One raket (“een gulzig insect“) hebben de correspondent in kwestie blijkbaar geïmponeerd.

Maar “ondanks deze snufjes zijn ook de menselijke kanten van Bond niet vergeten”. De correspondent roemt de keuze van de makers om “minder nadruk op de techniek en iets meer op de man Bond” te leggen en vermoedt dat scriptschrijver Roald Dahl daarvoor verantwoordelijk is. Grappig om nu – vijftig jaar later – te lezen hoe iemand You Only Live Twice om deze redenen zo goed vond. Vandaag de dag staat de vijfde officiële Bond film juist bekend om haar focus op techniek / gadgets.  Als dit de persoonlijke voorkeur van ‘onze correspondent’ is dan heeft hij vast nog meer genoten van de volgende Bond film, On Her Majesty’s Secret Service.

Uiteindelijk concludeert het artikel dat “Hoewel het tempo soms wat trager is dan men van een Bond film gewend is <…> is deze film een der beste sinds From Russia with Love”.  Kijk, meneer was blijkbaar geen fan van publiekslieveling Goldfinger.