In het boek Thunderball vertelt Fleming dat SPECTRE bestaat uit leden van verschillende inlichtingendiensten en criminele organisaties. In het illustere gezelschap zaten uiteraard ook leden die hun carrière begonnen waren bij de Russische geheime dienst; de KGB. Ontmoet de man die het omgekeerde carrièrepad bewandelde: Walter Gotell.
Walter Gotell werd in 1924 geboren in Bonn en vluchtte samen met zijn ouders voor het Naziregime naar Groot-Brittannië. Begin jaren 40 begon zijn acteercarrière met kleine rollen, voornamelijk als Duitse soldaat, in Britse films. Voor zijn eerste rol in een Bondfilm speelde hij rollen in bekende films als The Guns of Navarone, The Man Who Knew Too Much en The Red Beret. Deze laatste werd geproduceerd door Albert R. Broccoli, geregisseerd door Terrence Young en het script werd geschreven door Richard Maibaum; die allemaal aan de wieg stonden van de eerste James Bond films. Ook speelde hij (kleine) rollen in Tv-series als The Saint, Ivanhoe, Danger Man, Biggles en Softly.
In 1963 zagen we hem voor het eerst in een James Bond film. Als Morzeny overziet hij de trainingsmissie van Red Grant die op een als James Bond verklede man jaagt in een doolhof op SPECTRE eiland. Ook geeft hij later in de film Rosa Klebb een rondleiding over het eiland en stelt hij haar voor aan Grant. Klebb begroet Grant, zoals het een goede slechterik betaamt, met een flinke klap met een boksbeugel. Grant geeft geen krimp waardoor we gelijk weten dat Bond een zware dobber gaat krijgen aan deze zwijgzame blonde moordenaar. Tijdens de climax van de film zien we Morzeny nog één keer terug. Hij voert het bevel over de boten van SPECTRE die jacht maken op Bond. Door de ‘briljante’ beslissing van Morzeny om de boten vlak naast de lek geschoten vaten benzine stil te leggen weet Bond te ontsnappen. Bond vuurt een lichtkogel af richting de vaten, een enorme explosie tot gevolg. Van Morzeny is nooit meer wat vernomen. The cremation was at sea.
Jaren later zien we Gotell terug in misschien wel zijn bekendste rol. Die van Generaal Gogol, het hoofd van de KGB. Het schijnt dat Gotell gecast werd omdat hij zoveel leek op Lavrentiy Pavlovich Beria. En inderdaad, als je foto’s van de beste man ziet dan kan je niet anders doen dan toegeven dat de heren inderdaad bijzonder veel gelijkenis vertonen. De eerste keer dat we kennis maken met de generaal is in The Spy Who Loved Me (1977). Gogol, gezeten in een prachtig decor van Ken Adam, krijgt een telefoontje dat één van de Russische onderzeeërs vermist is. Gelijk stuurt hij zijn beste agent op onderzoek uit.
In de daaropvolgende films zien we Gogol nog iedere keer terug. Hij maakt achtereenvolgend zijn opwachting in Moonraker, For Your Eyes Only, Octopussy en A View to a Kill. Telkens in een belangrijke bijrol. Zo biedt hij in Octopussy het hard nodige tegengeluid tegen de gestoorde Generaal Orlov. Dit werd gedaan om aan het publiek duidelijk te maken dat Orlov echt op eigen houtje opereerde.
Zijn laatste optreden als Generaal Gogol kwam in The Living Daylights (1987). In eerste instantie was het de bedoeling dat Gogol de plek in de verhaallijn zou innemen die uiteindelijk door Generaal Pushkin vertolkt wordt. Door gezondheidsproblemen van Walter Gotell was het helaas niet mogelijk om Gogol zo’n grote rol in de film te geven. Dit is jammer omdat de historie tussen Bond en Gogol een extra laag in het verhaal had kunnen geven.
Na zijn tijd als Gogol speelde Gotell nog in enkele andere films en TV-series maar trok zich op latere leeftijd steeds meer terug op zijn boerderij in Ierland. Op 5 mei 1997 overleed hij op 73-jarige leeftijd.  Â