Maurice Binder is beroemd geworden om zijn titelontwerp van vooral de James Bond-films. Hij werd geboren in New York in 1918 en begon in 1958 aan zijn eerste film, Indiscreet. Hij kende de productent Stanley Donan. Die was onder de indruk van Binder’s werk als ontwerper van reclamecampagnes en de verkoopcatalogus voor Macy’s. Later begon hij het maken van filmposters en lobbycards voor Universal en Colombia Pictures. In de tijd dat Albert R. Broccoli en Harry Saltzman de plannen hadden voor de James Bond-films, bezochten zij vele premieres in ideeën op te doen. Het was bij het zien van de opening title van de film The Grass Is Greener dat ze geïnspireerd werden door het werk van Maurice Binder, die toen nog maar een paar films had gedaan. De reacties uit de zaal waren overweldigend. Naast de James Bond-films werkte Maurice aan kleinere producties mee. Andere grote films waren The Battle Of Britain (1969), The Private Life Of Sherlock Holmes (1970) en The Last Emperor in 1987. Naast zijn werk als ontwerpen van de openings title was hij producent van de film The Passenger, Dracula en Oxford Blues. Zijn werk voor de James Bond-films leverde hem ook weer werk op. Zo werd hij gevraagd voor de film Call Me Bwana (geproduceerd door EON Productions) en Billion Dollar Brain, producent Harry Saltzman. Ook zijn passie voor musicals werd beantwoord door als producent op te treden.
Maurice Binder overleed in 1991 op 73-jarige leeftijd in Londen, waar hij de laatste 27 jaar van zijn leven woonde.
DR. NO
Zoals gezegd waren de producten onder de indruk van de openings title van The Grass Is Greener. Na afloop van de premiere sprak Broccoli Binder aan. Hij vroeg of hij de openingstitle van Dr. No wilde doen. Binder had meteen ja gezegd, zonder te weten wat voor film het was. De volgende ochtend had Maurice Binder het storyboard ontvangen van de film. Eigenlijk wist hij niet goed wat hij ermee aan moest. Toen ontstond het idee om een pistoolschot te gebruiken. Op die manier wilde hij zorgen dat het publiek. Maar een pistoolschot alleen was niks. Hij bedacht dat je door de loop van het pistool zou kijken en daar een man (James Bond) zag lopen. Het idee opperde hij aan de productenten en ze waren meteen enthousiast. De volgende dag ging Maurice Binder naar een wapenwinkel en kocht een revolver. Daarna ging hij naar een bekende fotostudio in de Londense wijk Soho. Daar kwam het volgende probleem. De loop was zo klein, dat als de focus van de foto achteraan ligt, de loop aan de voorkant wazig zou zijn. Middels een andere fotografietechniek werd uiteindelijk een scherpe foto van de pistoolloop gemaakt. Daarna was het simpel: de opnames werden gemaakt waarin James Bond loopt, zich draait en schiet. Later werd de foto van de pistoolloop over het beeld heen gelegd en werd het druipende bloed toegevoegd. Overigens was het stuntman Bob Simmons die we als James Bond zien. Cubby Broccoli was helemaal weg van de uitvoering van Maurice Binder: “It works perfectly. It was a tremendous moodsetter. By then, the audience pulse rate is up a couple of beat.” Daarna zou de gunbarrel sequence een vast item worden in de James Bond films, gevolgd door een 2,5 minuten durende intro en de openingstitle, ook gemaakt door Maurice Binder samen met animator Trevor Bond.
Na het succes van Dr. No was Maurice Binder niet beschikbaar voor From Russia With Love en Goldfinger. Voor Thunderball werd hij weer gevraagd. Voor de film creëerde hij een geheel nieuwe stijl. Hij gebruikte silhouetten van voorwerpen en zwemmende en dansende vrouwen. De openingstitle waren donker met harde kleuren als blauw, rood en groen. Vanaf Diamonds Are Forever werden de silhouetten vervangen door gewoon beeld. Met de komst van The Spy Who Loved Me ging Binder weer terug naar zijn oorspronkelijke idee van silhouetten uit de jaren ’60. Kenmerkend voor A View To A Kill is het gebruik van lichtgevende verf. Zijn laatste James Bond-films, The Living Daylights en License To Kill kenmerken zich door gebruik van een verlichte ‘007’-logo.
De producenten zagen in 1996 Daniel Kleinman als de perfecte opvolger van Maurice Binder. Kleinman gebruikte zijn eigen stijl, geïnspireerd op het werk van Binder.