Met de knal van een vuurwapen beland je meteen midden in het feest Dag der Doden, of zoals ze in Mexico zeggen Dia de Muertos. Deze sterke opening geeft meteen aan hoe de rest van Spectre eruit zal zien. In een van de vlogs zagen we hoeveel mensen er werden ingezet voor figuratie. En dat is zeker terug te zien, waardoor een overweldigend beeld van deze Mexicaanse feestdag ontstaat.
De heftige opening van de film wordt daarna afgewisseld met de titel sequence. Deze is wederom door Daniel Kleinman gemaakt. Kleinman is sinds 1995 (GoldenEye) hiervoor verantwoordelijk. De enige title sequence die hij niet heeft gemaakt is die van Quantum Of Solace. De beelden vormen wederom de handtekening van Kleinman. Voor de kijker die nog niet helemaal kan wennen aan de titelsong van Sam Smith, bieden de beelden een mooie afleiding. Wat opviel was dat Daniel Craig wordt genoemd als co-producent.
Na de titel sequence belanden we echt in de film. We krijgen te horen dat er nog steeds crisis is binnen de geheime dienst. Ondanks dat er een nieuwe M is blijft het onrustig. Zeker als blijkt dat Bond op eigen houtje opereerde in Mexico. Een nieuwe, opvallende verschijning binnen de geheime dienst is Max Denbigh, hoofd van het Centre of National Security (CNS). Met dank aan Miss Moneypenny, Q en een mysterieuze videoboodschap uit het verleden, weet Bond een spoor te volgen naar Rome, waar hij voor het eerst in aanraking komt met de organisatie Spectre. Daarna begint er een zoektocht die uitkomt bij een schim uit het verleden. Die lijdt Bond naar Oostenrijk, Marokko en uiteindelijk weer naar Londen voor de ‘grand finale’ van de film.
M, Q en Moneypenny
Het verhaal van Spectre gaat dieper dan Skyfall en is er opvallend meer ruimte voor de personages M, Q en Miss Moneypenny. Een groot deel van de film gaat over het functioneren van de geheime dienst. Hierdoor heeft het karakter van M meer diepgang gekregen. Ook Q speelt een prominentere rol die ons doet denken aan License To Kill. We kennen Miss Moneypenny eigenlijk alleen als de secretaresse van M en sinds Skyfall weten we meer van haar achtergrond binnen de geheime dienst. Het bijzondere is dat we een stukje van haar privé-leven te zien.
Bond-girls Are Forever
Er werd in de aanloop van de film veel over de Bond-girls, Lea Seydoux, Stephanie Sigman en Monica Bellucci gesproken. Vooral de laatste Bond-girl viel op door haar leeftijd. Alle drie zetten ze op hun manier een mooie rol weg, maar vooral Seydoux is de leading lady van de film. Goed acteerwerk, waarbij er ruimte is voor diepgang van het karakter. Lea Seydoux heeft zeker de potentie om met haar rol als Madeleine Swann een iconische Bondgirl te worden.
Bad-guys
Iedereen zit met smart te wachten op de rol van Franz Oberhauser, gespeeld door Christoph Waltz. Men hoopt dat hij zijn sinistere spel zoals in Inglourious Basterds en Django Unchained naar voren brengt. Waltz blijkt wel de uitstraling te hebben en ook zijn rol leent zich er uitstekend voor om op die manier zijn karakter diepgang te geven. Maar het komt eigenlijk neer op het liedje van Sam Smith: je hebt het gevoel tot een climax te komen, maar die komt er niet. Een briljante rol is weggelegd voor Mr. Hinx, gespeeld door Dave Bautista. Tijdens de voorbereidingen van de film werd door EON Productions verteld dat ze opzoek waren naar een echte James Bond-slechterik zoals Odd Job of Jaws. En dat is ze zeker gelukt! Een bijzondere verschijning in de film die een kruising tussen de twee oud gedienden uit Goldfinger en The Spy Who Loved Me is.
Stunts
De stunts in de film zijn fenomenaal! Was er bij Quantum Of Solace vooral kritiek op de snelle montage, bij Spectre is de montage zo mooi getimed dat de stunts goed tot hun recht komen. Er werden een aantal grote actie-scènes in Mexico (helikoptervlucht), Oostenrijk (vliegtuig) en tijdens de treinrit in Marokko opgenomen. Stuk voor stuk goed doordachte stunts die net niet over de top zijn. Vooral de achtervolging in Rome, tussen de Aston Martin DB10 en de Jaguar X-C75 is mooi en realistisch gefilmd en gemonteerd De scènes bevatten een vleugje humor. Iets met een Fiat 500.
Over het algemeen is dit echt een van de betere James Bond-films. De mix van klassieke en hedendaagse 007-elementen maken dit tot een echte klassieker. Een film met knipogen naar het verleden, zonder dat het er te dik op ligt, met klassieke slechteriken en mooie Bondgirls.
Reageren